De Pampa´s en koninginnendag

Lieve allemaal,
Een berichtje vanuit La Paz, nadat we veilig terug zijn gekomen uit de pampa´s. Ik denk dat het feestje met koninginnendag nog gevaarlijker was:P. Dus wees niet bang.
Ook blijven er maar demonstraties voorbij komen hier in La Paz. Nu is het de zorgsector die langskomt voor beter onderwijs en werkomstandigheden.

Toen ik het vorige berichtje schreef waren we er dus al achter gekomen dat we geen tijd bij ons droegen. Hoe moet dit nu morgenochtend als we optijd moeten opstaan voor de pampa´s?
We hebben de dame van de receptie lief aangekeken en zij zal ons dan wel wakker maken om 7.30!

Ik heb echt super brak geslapen, omdat ik constant bang was me te verslapen. Halverwege de nacht begon het ook nog eens te hozen buiten en mijn hoofd werd helemaal nat omdat ik onder het raam lag. Ik heb me toen maar omgedraaid in mn bed.
Om 6.45 schrok ik wakker en rende naar beneden om de tijd te vragen. Na even doeselen zijn we er toen maar uitgegaan en bleken we om 7.30 al op straat te staan:S Uiteindelijk veel te vroeg dus.
Het regende nog altijd pijpenstelen en de wegen in Rurrenabaque waren veranderd in een rivier. Rond 8.00uur gingen er eindelijk restaurantjes open voor ontbijt en hoewel we constant te vroeg waren, waren we nu opeens al 5minuten te laat op het kantoor van onze touroperator.
Wij rennen door de regen met die zware tas op onze rug en toen we bij het kantoor aan kwamen hebben we nog een half uur zitten wachten omdat in Bolivia alles op zn elvendertigst gaat.

Op een lijst zagen we een vriend (Lars Tompsey) staan die we in Quito hebben ontmoet. Al vanaf Ecuador ligt hij precies achter ons en nu is hij ons ineens voorbij gesneld, want hij is een dag eerder op de pampa´s toer gegaan. Super jammer dat we niet in dezelfde groep zitten!
Verder staat op de lijst dat wij in de groep zitten met een Nederlands koppel (Maria en Wouter) en dat er nog een Israelier in de groep zit.
Als niemand komt opdagen in dat half uur wachten, krijgen we het vermoeden dat we een prive toer gaan krijgen.
Maar nee we gaan de rest ophalen met de jeep.

Als we bij een hostel aankomen zien we dat zelfde stel van gisteravond aankomen. Super grappig, en dan weten we nu eindelijk hun namen.
De Isrealier die instapt heet Gilad en is super vaag. Hij heeft hele vieze kleding aan en hij draagt een lange witte doktersjas die ook al helemaal bruin is en op zn hoofd staat een cowboyhoed. Hij lijkt net een verstrooide professor, dus zo noemen we hem ook voortaan.
Hij stinkt een uur in de wind en met alles wat hij doet is hij super langzaam. Dus... dat wordt wat:P.
We blijven met hem alleen over, want Maria en Wouter gaan maar twee dagen met ons mee en gaan dan weer terug.

De weg naar het dorpje Santa Rosa waar de toer begint is echt erg lang.
We rijden door de velden en mams het lijkt drente wel, dus je hebt niets gemist daaraan:P
De Jeep schud flink heen en weer en in combinatie met de lucht die van Gilad afkomt is het moeilijk om je niet misselijk te voelen.
Toch begint er al wel een groepsgevoel te komen, want met zn vijfen kletsen we wat af.
De regen hebben we gelukkig achter ons gelaten in Rurrenabaque. Het is wel bewolkt, maar dit zorgt ervoor dat er niet zoveel muggen zijn:).

De chauffeur heeft een heftig telefoongesprek en even later staan er veel auto´s te wachten. Blijkbaar op een punt waar het heel modderig is, zodat als er één vast komt de zitten de andere hem eruit kunnen trekken. Wat sociaal weer! Nou wij zijn het trekpaard want we hebben dit nog niet bedacht of één van de auto´s staat al vast:P.
Het maffe is, is dat we de auto eruit trekken en dan heel hard doorrijden. Als die auto dan nog een keer vast komt te zitten, zijn wij er niet meer om ze eruit te trekken. Maar okeej, weer Boliviaanse logica denk ik.

Vlak voor we aankomen in Santa Rosa kunnen we nog tijdens een stop genieten van een lunch en daarna rijden we door naar het dorpje.
Daar staan redelijk wat jeeps en mensen te wachten. Lekker toeristisch weer! Maar ik ben wel blij dat wij geen groep van 9 zijn.
We worden voorgesteld aan onze tourguide voor de komende 3 dagen, Luis is zijn naam.
Daarna worden alle tassen in het bootje Indigena I gelegd, er gaat een groot zeil overheen en dan mogen wij instappen.
Dit is het bootje waar wij de komende 3 dagen in door zullen brengen, want het verschil tussen Pampa´s en Jungle is dus dat Jungle bossig is en pampa´s de amazone en dus heel veel water.

Het is 3uur varen naar de lodge, maar dat komt omdat we regelmatig zullen stoppen om dieren te spotten.
Na een stukje varen krijg ik gelijk al het gevoel alsof ik in een mega grote biesbosch vaar. Het ziet er echt precies hetzelfde uit, enkel de diersoorten zijn iets anders:P.
Al vrij snel zien we alligators voorbij komen en zelfs rose dolfijnen leven hier. Best wel maf dat zulke grote roofdieren samen leven met de sociaalste zoogdieren op aarde:P.
Honderden vogelsoorten vliegen voorbij en Luis verteld bij elk dier waar we stoppen wat over de manier van leven en de naam. Hij doet dit in het Spaans, maar ik kan het zoweer redelijk volgen:) Later blijkt hij ook vloeiend Engels te kunnen:P.
Luis doet deze toer natuurlijk dag in dag uit, dus spot alle dieren ver voordat wij ze ook maar kunnen zien. Na een tijdje hebben we dit door, doordat als Luis iets gespot heeft hij ineens stopt met varen en keert.
Door zijn goede zoektechnieken zien we ergens diep in de bosjes een familie van de waterrat. Ze lijken totaal niet op de waterrat en zijn even groot als een varken, maar toch leuk om te zien!
Wel is het een beetje sneu voor Gilad want we zijn echt een Nederlandse eenheid zo met zn vieren. Natuurlijk proberen we wel vooral Engels te praten, maar dat lukt niet altijd.

Na 3uur komen we dus bij de lodge aan en komen we erachter dat we allebei de nachten hier gaan doorbrengen. Er is dus grote kans dat we Lars vanavond gewoon bij het avondeten treffen!
In de lodge krijgen we een snack en nadat we ons gesettled hebben in onze dorm (het zijn echt hutjes met rieten daken die verbonden zijn met planken steigers) gaan we de boot weer in. Ook al is het bewolkt, toch neemt luis ons mee naar de plek waar alle groepen elke avond naar de zonsondergang kijken.
Natuurlijk geen zonsondergang te zien, maar er is een voetbalveldje dus de mannen hebben even hun momentje.
Als we terugkomen in de lodge staat het avondeten op tafel en treffen we inderdaad Lars (hij is deens btw).
Hij zit in de groep met nog een deense jongen en een Duitse vrouw. Ook een klein groepje, dus we vragen aan de kok of we aan één tafel mogen zitten.
Het eten is echt van goede kwaliteit, ik heb al tijden niet zo lekker gegeten. Blijkt Lars ook nog eens vandaag 30 te zijn geworden, dus we sluiten af met verjaardagstaart en een lied.

Lars verteld dat het gisteren vrij warm was en dat er daardoor overal muggen waren. Het was gewoon onmogelijk om je te beschermen tegen ze en zijn hele rug zat vol met muggenbulten. Nu maar hopen dat wij geen warm weer krijgen:P.
Na het eten gaan we weer de boot in. Ook al is het donker er is nog genoeg te zien. Als je namelijk met je zaklamp op een alligator schijnt, lichten de ogen rood op.
We starten dus met zn alle een zoektocht naar rode lichtjes. Doordat het niet zo warm is, zijn er maar weinig alligators te vinden. We spotten er denk ik 5.
De stoelen waar we op zitten in de boot bestaat uit een soort gaas. Mief en ik voelen de muggen gewoon in onze reet prikken:P.

Bij terugkomst is de generator aangegaan en kunnen we nog 2uur genieten van een lamp:P.
We drinken een rood wijntje op Lars zn verjaardag en we leren de hele club Pimps and Whores.
Lars kent dat spelletje nog wel, want hij rulde de tafel in Quito:P.
Rond 10pm gaat bijna iedereen naar bed en blijven wij, de vier dutchies over.
Het licht is inmiddels uitgegaan, dus wij kaarten verder bij kaarslicht. Daarna kruipen wij ook onze klamboe in en na een kleine inspectie op muggen gaan we slapen.

De volgende ochtend worden we om 8.30 gewekt. Een heerlijk ontbijt staat ons op te wachten. Daarna worden we geroepen door Luis. De huiskrokodil is komen zonnen in de ochtendzon bij de aanlegsteiger.
Luis laat zien hoe je hem kan aaien. Je moet dan met twee vingers precies tussen zijn ogen wrijven. Met knikkende knieen proberen Mief en ik het ook. Tjee dat hebben we ook maar weer gedaan:P.

Daarna laden we ons weer in de boot om dieren te spotten. Vandaag staat ook op het programma om met de dolfijne te zwemmen. Dat lijkt me echt super gaaf.
Doordat alle groepen nu opweg zijn naar de dolfijnen plek gaan wij eerst nog even de andere kant op. Want om nu met 4boten vol met toeristen bij de dolfijnen te zwemmen is niet leuk.
Het zonnetje schijnt, dus alleen al op die boot zitten is genieten! Opweg naar de dolfijnenplek spotten we nog doodshoofdaapjes, wat een schatjes zijn dat zeg.
Ook komen we een vrij moeilijk te spotten dier tegen, namelijk the Sloth (luiaard). Hij lijkt precies op de boom waar hij in ligt en beweegt nauwelijks.
Dat is natuurlijk typerend voor een sloth, want die bewegen maar 20minuten per dag.
Wij hebben precies geluk, want we komen aan op het moment dat hij naar beneden klimt voor de jonge blaadjes aan de benedenzijde van de takken.
Wat is dat geweldig om te zien zeg, ik heb nog nooit een dier zo langzaam zien bewegen:P.
Dan varen we toch eindelijk door naar de dolfijnen.
Als we in het water liggen, bekruipt mij toch wel het gevoel dat er overal alligators zwemmen. Dat is gelukkig totaal niet zo, maar echt een prettig idee is het niet.
Ook van de dolfijnen hebben we een beetje een angstig gevoel, omdat Lars vertelde gisteren gebeten te zijn door zo´n beest.
Na een tijdje dobberen zwemmen er twee dolfijnen om ons heen, maar echt dichtbij komen ze niet.
Dan moeten we ons alweer terughaasten naar de lodge, omdat na de lunch Maria en Wouter terug gaan met de groep van lars.

We nemen van iedereen afscheid en zeggen tot maandag, want we gaan ze allemaal zien met koninginnenavond. Zelfs de Denen beloven te komen:P.
Dan gaan we de boot weer in om nog een langere tijd met de dolfijnen te kunnen zwemmen en we gaan vissen naar piranha´s.
Deze keer hebben we iets meer geluk met de dolfijnen. Het zijn er nu vijf en komen redelijk dicht bij ons. Uiteindelijk spelen de dolfijnen zelfs met de boot, constant als Luis een stukje doorvaart zie je de dolfijnen spuitend achter de boot vandaan komen. Dat is trouwens best een hard geluid, en laat ons regelmatig schrikken.
De professor besluit na een half uurtje eindelijk ook het water in te komen. En ook Luis vergezeld ons in het water.
Na een tijdje zijn we het wel weer zat en zijn we moe van het zwemmen dus gaan we de boot weer in.

Het is zo grappig met Gilad. Als we dan een beest zien, moeten we eerst heel lang uitleggen waar we hem zien en als hij dan eindelijk de goede richting op kijkt is of het beest weg, of hij reageerd alsof hij als eerste het beest ontdekt. Hij wijst dan en zegt kijk daar kijk daar. Ja schattie, dat proberen we je al een hele tijd uit te leggen. We dopen hem dus ook tot koning van de spuitelven.

Ook met het vissen naar Piranha´s is het weer feest met Gilad. Hij loopt constant in de weg en zorgt ervoor dat hij zijn lijn over die van ons gooit. Gast ga toch even je eigen plekje zoeken:P.
Ik vind er eigenlijk geen reet aan, want de piranha´s eten enkel het vlees van de haak, maar er zelf aan blijven hangen ho maar.
Mief is echt een master in dit, want ze vangt gewoon een piranha! Iam proud of you! Luis vangt de andere drie, dus we hebben in ieder geval avondeten:P.
Eigenlijk super zielig, want nadat Luis de hersenen doorsnijd:S blijven we spartelen.
Duidelijk stuiptrekkingen, want ook als alle organen eruitgesneden zijn spartelen ze nog door. Bizar toch...?

Vandaag is het wel een goede dag om van de zonsondergang te genieten, dus gaan we terug naar het voetbalveld van gisteren.
Daar treffen we ook weer redelijk wat groepen en alle tourguides komen samen.
We horen ze gewoon smoezelen en de professor uitlachen om zn kleding. Arme! Maar het is ook werkelijkwaar geen gezicht. Wel maakt het een mooi silhouet in het avondrood met die jas en die hoed.

Bij terugkomst in de Lodge moeten we ons van Luis van top tot teen insmeren met deet. Hij heeft nog 80 procent dus dat kunnen we op de gewilde plekjes smeren, zoals onze billen en onze kuiten.
Na het avondeten wagen we het er nog een keer op om alligators te spotten.
De sterrenhemel is prachtig en we zien iets meer alligators dan gisteren. Toch maken we het niet te laat, want voor ons gevoel worden we levend gegeten door die krengen (muggen).
Bij terugkomst zien we er niet meer uit, onze beide benen lijken wel een slachtveld en Luis schrikt er zelfs van:P. Jullie zijn wel gewild dames. ghehehe fijn hoor:S.
Vanavond slepen we Luis mee naar de eetzaal voor een potje Golf. Maar na een uurtje zijn we zo dol van de muggen, dat we maar onze klamboe opzoeken en gaan slapen.

We hebben afgesproken om morgenvroeg om 6uur op te staan voor de zonsopgang. Maar halverwege de nacht begint het te hozen en het stopt pas rond 8uur.
We hebben redelijk wat natte kleding buiten hangen om te drogen, maar door deze hoosbui zijn ze helemaal doorweekt. Fijn weer:S. Nu heb ik geen kleding meer en we kunnen pas wassen in La Paz over 2 dagen.
Ik besluit mn enigste spijkerbroek te sparen en ga in mn pyjamabroek vandaag de pampa´s in (nice and sexy:P).
We moeten van Luis hoge rubberlaarzen aan doen, want we gaan in het moeras op zoek naar Anaconda´s.
Aangekomen in het moeras vinden we het al gauw vreselijk. De muggen eten ons levend, onze laarsen zitten constant vast in de modder en evenwicht hebben we ook niet om ons los te krijgen en Anacondas zijn ver te zoeken.
Please Luis, mogen we weer terug?:P.
Luis verteld ook dat eigenlijk niemand dit gedeelte van de toer leuk vinden. Mmm waarom doen we dit dan:P.

Terug in de lodge pakken we onze spullen (de helft zeiknat en/of bemodderd), genieten nog van de lunch en bewegen ons weer naar de boot voor een laatste ritje terug naar Santa Rosa.
De Kokkin en haar man die ons drie dagen van eten hebben voorzien gaan ook met onze boot terug, omdat hun dienst er weer op zit.
In de boot zitten we te wachten op Gilad, omdat hij weer eens zo´n langzame bui heeft en nog moet beginnen met pakken als we al de boot in moeten.
Inmiddels is het ook gaan regenen, dus hullen we ons in regenjas en poncho.
Halverwege de bootrit begint het echt te gieten en de poncho´s zijn niet echt afdoende.
Na een rit die een eeuwigheid leek te duren komen we aan in Santa Rosa. Mn broek is half nat en ik heb het koud. We nemen afscheid van Luis en bedanken hem voor de fijne tour die hij ons gegeven heeft.

Als we in de jeep terug naar Rurrenabaque zitten bekruipt ons het gevoel dat de weg nu nog wel eens veel onbegaanbaarder zou kunnen zijn als op de heenweg. En ja hoor. Ergens in de verte zien we een hele hoop auto´s en vrachtauto´s stil staan en binnen de korste keren staan wij ook muurvast.
Gaan we hier ooit uitkomen?:P.
Onze chauffeur stapt uit en zakt gelijk diep weg in de modder. Gelukkig is hij op blote voeten naar buiten gegaan. Hij bekijkt de situatie, stapt weer in de auto en zorgt ervoor dat we nog dieper wegzakken in de modder. Harry!!
Ook dit gaat weer op de Boliviaanse logica, want er is maar 1 man met schep die hulp kan bieden.
Eerst vraagt de chauffeur of de kokkin met man kan uitstappen omdat we te zwaar zijn. Na een paar keer heen en weer met de auto en nog dieper in de modder moeten ook wij drieeen eraan geloven.
Slippers uit en laat de modder maar tussen de tenen soppen:P.
De kokkin en haar man helpen ons glibberend naar de kant van de weg, waar het niet zo glad is.
Gelukkig vind onze chauffeur eindelijk een manier om doormiddel van achteruit te rijden en aan de andere kant van de weg te gaan rijden een weg tussen alle andere auto´s door.
Met onze bemodderde voeten stappen we weer in de auto en rijden door naar Rurrenabaque.
Daar kunnen we gelukkig bij het kantoor onze voeten wassen.

Vermoeid gaan we op weg naar het hostel waar we voor de toer ook zaten en halverwege komen we Sandra tegen.
Nou wat een toeval! De wereld is echt te klein! We gaan ons eerst ff opfrissen en dan treffen we Sandra voor het eten.
Super gezellig om Sandra weer te zien en we kletsen even flink bij. Daarna gauw naar bed, want door alle muggen heb ik de afgelopen dagen niet zo heel veel geslapen.
Onze hele kamer hangt vol met natte kleding en onze tas is bijna leeg. Tjee, wat komen wij vies terug in La Paz zeg:P.

De volgende ochtend staat de hele badkamer blank, want het water dat in de douche het doucheputje in verdwijnt komt er in het putje naast de wc weer uit:S. Zucht...
Vlak voor onze vlucht terug naar La Paz gaan we nog even opzoek naar oranje spullen voor het koninginnenfeest van vanavond. We kopen twee orangje shirtjes en een 3meter lange plastig oranje rol. Daar kunnen we vast wel vanalles mee maken:P. We komen ook nog langs een winkeltje dat voetbalshirtjes verkoopt en zowaar hebben ze hollandse shirtjes. Moet je toch gewoon voor een elftal aan shirtjes kopen, ze verkopen ze niet los:S Wat is dat nu weer, alsof er ooit hier een nederlands elftal langs gaat komen:P.

De vlucht terug naar La Paz gaat gesmeerd en na 35minuten komen we aan.
We nemen eerst een taxi naar bash and crash om onze spullen op te halen en gaan dan door naar Loki. In Bash and Crash halen we Cath over om vanavond met ons mee te feesten.
We willen nog een nacht in Loki spenderen omdat het ons derde Loki hostel is en we dan een tshirt kunnen krijgen. We zijn nog niet koud 2minuten in Loki of we zijn al opzoek naar de manager van de bar voor een tshirt. Ja we willen het gewoon heel graag hebben:P.

Het is nu grote noodzaak om de was te doen, want we hebben bijna geen winterspullen meer... Woeps.
Met de grote veiligheidstas, normaal voor om onze backpaks, vol met vuile was lopen we richting de wasserette. Blijkt het morgen de dag van de arbeid te zijn en ook vandaag is bijna iedereen vrij. Uiteindelijk vinden we een wasserette waar we de was weer om 6uur op kunnen halen.

In het hostel treffen we Jessica en Stefan, ook weer zo toevallig dat zij hier ook zijn.
Jessica vind het wel leuk om vanavond met ons het feestje mee te vieren, dus met zn drieen fabriceren we van het 3 meter lange oranje plastic een kostuum.
We hebben een rokje aan, een strik in ons haar en een armband. Perfect toch?:D

Na het fabriceren gaan we de was ophalen. De straat is geheel blokkeerd door een politie-eenheid die ons tegenhoud. Ja maar de waserette is daar!! Nou die is echt niet meer open hoor. Ik mag het ze helpen hopen van wel, want ze hebben 8kilo was van ons:P. Na een zielige blik hun richting op mogen we door. De waserette is open, maar de was is toch echt pas om 7uur klaar. Potver...
Om 7uur weer richting de waserrette, weer dezelfde discussie met de politie en ook nu is de was nog niet klaar. Ze komen het wel om 8uur bij het hostel brengen. Maar ja dan hebben we er niet zoveel meer aan want we hebben om 8uur bij het restaurantje Sol Y Luna afgesproken. Dus in een 2dagen oude onderbroek dan toch maar opweg naar het koninginnendagviering.

Het is zo grappig want Sol Y Luna is van een nederlandse eigenaar dus bij binnenkomst komt Fransje Bouwer ons al tegemoet met zn gezang:P. Ook de menukaart is geheel in het Nederlands. We bestellen een maaltijd en daar kunnen de bitterballen natuurlijk niet bij ontbreken. We willen Cath en Jess namelijk dit uber Hollandse hapje laten proberen. Ze vinden het opzich wel lekker en smeren flink mosterd en mayo op de bitterballen:P.
Het restaurantgedeelte is nog vrij rustig, dus we gaan naar beneden waar we een drankje nuttigen in het bargedeelte.
Werkelijkwaar iedereen is Nederlands, maar goed opzich wel logisch want het is een Nederlandse bar met een nederlands feestje.

Beneden ploffen we neer aan een tafeltje waar we kennismaken met Stefan en Maarten, twee Nederlandse gasten. Halverwege de avond voegt Lars zich ook bij ons. Hij heeft zelfs een oranje tshirt aan. Maar hij zweert dat als Nederland en Denemarken meeten in Juni, dat hij toch echt niet in het oranje zal gaan:P.
Jess en Cath zijn de nederlandse muziek al gauw zat, dus besluiten ergens anders heen te gaan. Wij vinden het sfeertje echt ontzettend gezellig dus besluiten te blijven. Wat zijn nederlanders toch idioot en crazy als ze feest vieren.
Met Stefan, Maarten en Lars gaan we helemaal los in het bovengedeelte waar het feest nu goed is losgebarsten.
Ook Maria en Wouter treffen we en met zn alle zetten we de kroeg op zn kop. We laten de paar Bolivianen die binnenkomen even goed zien hoe een heus hollands feestje hoort te zijn. En natuurlijk kan daar ook de pollonaise niet aan ontbreken:P.

Brak worden we de volgende ochtend wakker, maar gelukkig liggen er twee zakken heerlijk ruikende was op ons te wachten bij de receptie. Ze heeft dus woord gehouden en eindelijk na 4 dagen pampa´s en feesten voel ik me weer fris:P.
Ook al zijn we brak, toch willen we graag vandaag naar Santa Cruz.
Op het busstation ontmoeten we een local, waar een beetje info inwinnen. Door de dag van de arbeid is het haast onmogelijk om een busticket te krijgen. Er gaan eigenlijk maar 3bussen en die geraken snel vol. De dingen die we rondom Santa Cruz willen zien zijn allemaal moeilijk te bereiken met een bus, dus eigenlijk hebben we daar helemaal geen tijd voor. Want met een hele groep vrienden hebben we afgesproken om de 10e in de Uyuni te meeten en daarvoor willen we nog naar Santa Cruz, Sucre en Potosi. Al gauw besluiten we om vandaag maar uit te brakken en morgen opweg te gaan naar Sucre en Santa Cruz maar gewoon geheel te skippen.

Vandaag hebben we gelukkig wel een busticket weten te kopen. Vanavond rond 8uur gaan we richting Sucre.
Nu gaan we de foto´s nog even op internet zetten en wachten op de bus.

Tot de volgende keer maar weer.
En mijn excuses voor het veel te lange Pampa´s verhaal:P.
dikke zoen lot