Rio de Janeiro en Ilha Grande

Lieve allemaal,

Ik hoor dat het prachtig zomerweer is nu in Nederland.
Nou wij hebben gelukkig na al de regen in Rio ook een paar prachtige dagen gehad. We zijn na een geweldige vijf dagen Ilha Grande weer terug in Rio en gaan vermoedelijk vanuit hier naar Sao Paolo, zodat we niet nog een hele week in Rio hoeven door te brengen. Dat leek ons een beetje te lang, aangezien we de stad wel voor een groot deel gezien hebben nu.

Maar goed onze eerste dag in Rio de Janeiro. Nog altijd waren we toen we opstonden in ons hoofd druk bezig met wat er was gebeurd in de bus, maar dat veranderde al snel.
Madelief had tijdens de reis al wel een aantal keer contact gehad via mail met Bokkel (bijnaam), een vriend van haar broertje. Hij vertelde dat hij met twee anderen ook naar Rio zou komen en we hadden geprobeerd om te zorgen dat we konden meeten. Dit lukte niet helemaal, maar nu we in het hostel de trap afliepen naar de gemeenschappelijke ruimte, stonden ze ineens allemaal voor ons.

Vlak voordat we op reis gingen was er in het huisje van Mief een 21 diner voor haar broertje georganiseerd, waarbij mief, Yvonne en ik uitgenodigd waren om te fungeren als serveersters. En dus alle drie de mannen die we nu voor ons zagen, daar hebben wij mee gedineerd en gefeest in Utrecht.

Super toevallig en grappig dat we hen precies hier meeten. Het idee dat zij ook op een ander moment naar beneden hadden kunnen komen en we ze totaal mis hadden kunnen lopen.
De rest van de dag zijn we dus met hen (Thomas, Sebas, Wouter en Niels--> een gast die zij dan weer ontmoet hadden, ook een nederlander) opgetrokken en uiteraard was Rene er ook bij. Een Duitse jongen die we in Buenos Aires hadden ontmoet en nu ook in Rio was.

De vorige avond hadden we in het hostel een reservering gemaakt voor een goedkopere kamer, dus we dachten nu eerst te gaan verhuizen, voordat we Rio zouden ontdekken. Dat liep allemaal anders, want er bleek een dubbele boeking gemaakt te zijn ofzo, waardoor we helemaal geen kamer hadden.
Na ongeveer 3uur wachten (want de mensen bij de receptie zouden het probleem wel even oplossen) hadden we een reservering in een totaal ander hostel, dus wisten we dat we vanavond weer moesten verhuizen.
Met een groep van uiteindelijk 6 nederlanders en 1 duitser gingen we op pad met de bus naar Cristo Redentor, dat op een hoge berg bleek te staan.
Dit is 1 van de zeven wereldwonderen en de belangrijkste bezienswaardigheid in Rio.
Toen we onder aan de berg aankwamen bleek dat het treintje ernaar toe voor de komende twee uur volgeboekt was. Dus nu de keuze of we met de hele groep een privé busje zouden nemen of toch maar 2 uur wachten.
Aangezien we bang waren dat het over 2uur al zou gaan schemeren, zijn we voor zeven reaal meer toch met het taxibusje gegaan.
Helaas werden we met dat busje niet helemaal bij het beeld afgezet, dus zouden we voor een kilometer nog een busje moeten nemen.
Daarvoor was de rij immens lang, dus besloten we om maar lekker met zn alle te gaan lopen. Mooie wandeling al zeg ik het zelf.

Boven aangekomen bij het christus beeld stonden we met onze mond open. Wat een indrukwekkende verschijning was dat. Uiteraard zag het er zwart van de toeristen, maar goed dit is gewoon iets dat je gezien moet hebben. Honderden foto's zijn er gemaakt en we hebben zelfs een trent gezet. Ik ging op de grond liggen om een foto te maken van Mief en het beeld en gelijk zag je tientallen mensen om me heen hetzelfde doen.

Toen we het koud kregen en de schemering inderdaad al begon te vallen, zijn we maar weer naar beneden gelopen en hebben we de taxi en bus terug naar het hostel gepakt. We waren in het begin nog bang dat het niet zou werken tussen onze nederlandse vrienden en onze duitse vriend, maar achteraf zei de gehele nederlandse brigade dat ze die duitser toch wel ontzettend grappig en gezellig vonden.
Jeej geslaagde dag!
We aten wat met zn alle in een restaurantje en propte ons daarna met zn vijven in een taxi om naar het andere hostel te komen.

Echt energie voor een feestje was er op dat moment niet, dus dat stelden we uit naar de volgende dag.
We probeerden de volgende dag weer met de hele groep via facebook af te spreken, maar dat is helaas niet gelukt. Enkel met Rene zijn we die dag opgetrokken.
We hadden afgesproken bij de Mozaïek trappen in Lapa (een wijk in Rio).
Het verhaal rondom die trappen is als volgt... Een kunstenaar die vlakbij de trappen woonde vond deze trappen maar saai. Zonder toestemming van gemeente of buurtbewoners te vragen is hij begonnen met het leggen van tegeltjes. Elk tegeltjes was beschilderd met een ander plaatje of opschrift en hij vervaagd de tegeltjes elk jaar. De trappen zijn eigenlijk pas een paar jaar bekend en een grote trekpleister voor toeristen, de 20 jaar daarvoor wist niemand ervan af.
Het grappig is dat we hoe meer we in detail naar de tegeltjes keken, hoe meer Nederlandse tegeltjes we zagen. Echt serieus de nederlandse tegeltjes hadden de overhand. Kijk maar op facebook naar de foto's dan zal je zien wat voor tegeltjes ik bedoel ghehehe.

Na de trappen hebben we eigenlijk weinig gedaan. We hadden te weinig tijd voor de sugar hat, maar teveel tijd om al terug te gaan naar het hostel. Dus hebben wat rondgelopen, maar konden het mooie rio niet echt vinden.
Ik wilde optijd naar het hostel terug, want ik had beloofd om op skype te komen om mn zusje te feliciteren, die die dag jarig was!!
Na het skypegesprek werden we aangesproken door 4 Nederlandse gasten die ook in het hostel verbleven.
Ze hadden geen kaarten en vroegen of wij iets hadden en zin hadden om ook mee te spelen.
Uiteraard waren we daar wel voor in, zeker omdat het gisteravond een beetje suf eindigde.

De avond was gezellig met Mark, Olof, Stein en Robert en we kwamen nog achter een paar hele grappige dingen.
Één van die gasten, Olof, bleek bij Madelief in de klas te hebben gezeten op de middelbare school en een andere gast, Robert, bleek ik te kennen uit zuid afrika. We hadden toen met een hele groep staan feesten in de oranje tent vlak voor het wk en hij zat ook in die groep.
Wat is de wereld klein en dat je elkaar dan weer treft hier in Rio.

De dag erna wilden we uitzoeken hoe we het beste naar Ilha Grande, onze volgende stop, konden komen. De beste bus-ferry conectie die er was vertrok al om 5uur ´s ochtends. Dus tja die namen we dan maar, maar dat betekende wel dat we al rond 3.30am zouden moeten opstaan. Toen we dat uitgezocht hadden hebben we echt weinig gedaan en zijn we vroeg gaan slapen, omdat we wisten dat het een kort nachtje zou worden.

3.30 uur ging de wekker dus en sleepten we ons met ons slaperige hoofd richting het busstation. De busrit ging als een speer, want ik heb de hele rit als een blok geslapen. Daarna moesten we helaas nog een uur wachten in de kou in Mangaratiba voordat de ferry zou vertrekken.
Eenmaal aangekomen op Ilha Grande, wisten we dat het al het reizen en vroeg opstaan waard was. Wat een pracht van een eiland. Echt zo´n tropisch eiland, waar `tijd` geen deel uitmaakt van het dagelijks leven.
Op het eiland waren maar 3 dorpen, maar het dorp waar wij verbleven was toch wel het grootste. De rest van het eiland was bedekt met bergen en bossen.

Diezelfde avond maakte we kennis met Fret, Tim en Nick. Drie duitse jongens die ook in ons hostel verbleven en naar het eiland kwamen om te genieten van het mooie weer en de prachtige stranden.
Rene kwam de volgende dag ook en met zn 6en hebben we genoten van wat het eiland ons te bieden had. Ik moet je wel zeggen... Een hele duitse brigade zo met die vier mannen. Maar als ze rustig praten konden wij het redelijk volgen.

De eerste dag met zn 6en wilden we naar het mooiste strand van het eiland, strand Lopez Mendez, lopen. Na 1,5uur kwamen we na een prachtige wandeling die geheel door het bos ging en boven op de berg een mooi uitzicht gaf over het eiland, aan op een strand. We bleken helemaal nog niet op Lopez Mendez te zijn, maar waren klaar met het lopen. Nick wilde heel graag surfen op Lopez Mendez, maar vond het niet erg om dat morgen te doen.
We hebben lekker gezond en Nick had zijn sneckline (of hoe je het dan ook schrijft) meegenomen en daar heb ik flink wat op geoefend. Het is een lijn die je spand tussen twee bomen en waar je dan overheen moet proberen te lopen. Ik heb flink wat geoefend, maar moet van Nick nog tot de 5 stappen komen...:P.
Aangezien de eerstevolgende taxiferry vanaf het strand pas om 5uur zou gaan, zijn we ook weer terug gaan lopen.
´S avonds hebben we met zn alle een pasta gemaakt en hebben we onder het genot van een Caipirinha (het drankje in brasil) kaartspelletjes gedaan.

De tweede dag op Ilha Grande hebben we het wel gered tot Lopez Mendez. Mief zag de wandeling niet helemaal zitten, dus is met de ferry gegaan. We hebben elkaar op het strand getroffen nadat wij de wandeling hadden gemaakt. Ook hebben we Niels op het strand gezien, de gast die we in Rio hadden ontmoet. Wel gezellig om weer ff bij te kletsen.
Nick heeft me een paar surflesjes gegeven en jaja ik heb zelfs 3seconden op dat bord gestaan en een golf gepakt. Dus ik was helemaal trots op mezelf. We hebben helaas geen foto´s van mij staande, maar wel dat ik in het water lig met dat bord.
Terug naar het dorpje zijn we allemaal met de ferry gegaan. Mooie boottocht over het water was dat en ook hier hadden we een goed uitzicht over het eiland.
Op dit punt voelde Mief zich helaas niet zo lekker meer. Ze had weer ontzettend buikkrampen en die hebben eigenlijk drie dagen aangehouden. Echt klote voor dr!
De mannen wilde graag uiteten, en wij hadden geen zin om voor ons tweeen te koken, dus hebben we even ons hand voor onze ogen gedaan... Niet op het budget letten dames... dus we zijn meegegaan:P.

Elke avond van het weekend (wij waren er toevallig in het weekend) was er een klein festivalletje in het centrum met live muziek.
Deze avond brachten we dus door op de steiger met een biertje luisterend naar de live muziek. Mief was lekker haar bedje ingekropen, dus ik zat daar met 4 duitsers... Tja:P Wel gezellig!

De buikpijn van mief werd zeker niet minder, dus de mannen zijn de derde dag naar het strand gegaan en wij hebben in het hostel gechilld. Zo hadden we de mogelijkheid om echte huisvrouwen te spelen en de lasagna die we bedacht hadden voor die avond alvast voor te bereiden.
Jaja we hebben twee grote schalen met Lasagna op tafel weten te zetten:).
Mief voelde zich na het eten iets beter, dus is ze ook mee het stadje in gegaan.
Weer hebben we op de steiger gezeten en Nick kreeg het zelfs voor elkaar om een gitaar te lenen, dus hadden we muziek, heel dichtbij:P.

De vierde en laatste gehele dag op het eiland heb ik met Rene een korte wandeling gemaakt. Mief voelde zich nog niet goed genoeg om te lang van huis te zijn.
Op de kaart stond dat de route ons langs een waterval en een paar ruines zou leiden. Maar niets van dit alles, het was gewoon een wandeling door het bos en we zijn niets tegen gekomen. Maar ach het was wel prima.

In het hostel bleken we met zn 6en niets goed te kunnen doen. De eigenaresse die het hostel in haar eentje runde en geen woord engels kon had altijd wel wat te klagen over ons. Terwijl wij juist het idee hadden dat we uitermate ons best deden om sociaal en beleefd te doen.
Als ze liet weten dat we teveel herrie maakte, verplaatsen we ons naar buiten. Als ze vond dat de keuken niet schoon genoeg was, stormden we de keuken in om alles schoon te maken.
Toch was ze zo klaar met ons, dat toen we op de laatste dag vroegen of we, ook al waren we uitgecheckd, toch nog van de douche gebruik mochten maken na het strand, zei ze kei hard nee. We mochten niet meer in de huiskamer verblijven om de tijd te doden tot de ferry zou gaan. En als we toch zouden blijven, mochten we nog een nacht betalen. Wat ons (Rene, Mief en ik; de rest was de vorige dag al vertrokken) dus verplichte om 7uur lang een beetje in het dorpje rond te hangen.
Toen na honderden kaartspelletjes het eindelijk tijd was om onze spullen te halen klapte ze de deur achter onze reet dicht en deed hem gauw op slot toen we wegliepen. Wouw ik heb het nog nooit meegemaakt dat iemand zo´n hekel aan ons had.

Gelukkig in dat hostel hoeven we nooit meer terug te komen. Enigszinds geiriteerd dat het Ilha Grande avontuur zo moest eindigen gingen we met de Ferry weer terug naar Mangaratiba en van daaruit met de bus naar Rio.
In het hostel in Rio kwamen we erachter dat de tas waarvan we vroegen of die in de storage kon, al de 5 dagen dat we wegwaren gewoon buiten had gestaan. Top weer mensen:S. We vragen nog eens wat. Maar goed we hadden dus zeer geluk dat hij er nog altijd stond. Gauw hebben we hem vanmorgen in de storage laten zetten.

Morgen willen we dus richting Sao Paolo en dan weer terug naar Rio om terug te vliegen naar Nederland.
Of jullie zien nog één verhaal verschijnen van mij, of ik spreek jullie weer in Nederland. Wie zal het zeggen.

Dikke zoen lot.