Santiago en Valparaiso

Hoihoi,

Omdat Cuba nog zo vers in ons geheugen lag hebben we dat verhaal maar eerst getypt. Maar voordat we naar Cuba gingen zijn we van Argentinie naar Chili gereisd en hebben we een aantal dagen in Santiago (de hoofdstad) en Valparaiso doorgebracht. Dat verhaal kan natuurlijk ook niet ontbreken. Dus voor de liefhebbers hier het verhaal over de week voor cuba. Beter laat dan nooit zal ik maar zeggen:P. Mede mogelijk gemaakt door Madelief de Bruijn, want ik wist veel details niet meer dus heb haar verhaaltje gebruikt:$:$:$.

Zoals ik in een vorig verhaal van mij vertelde hebben we Miguel opgezocht. Hij woont hier in Santiago en kan ons alle leuk plekjes van de stad laten zien.

Hij wilde ook nog wel mee naar de ambassade, dus hadden we op vrijdag om half tien afgesproken. Volledig Latijns Amerikaans als hij is liet hij om negen uur weten dat het nog wel minstens twee uur ging duren, omdat hij net wakker was geworden. Van de mannen hier in het hostel begrepen we dat Chilenen van alle Latijns Amerikaanse landen qua tijd nog het ergste waren en dat is voor twee Europese dames als wij natuurlijk wel lastig... Maar goed, na vier maanden reizen hebben wij ook wel geleerd om te wachten, dus wij hebben ons wel vermaakt tot half elf. Na een half uur voor de deur van het hostel wachten was meneer er nog niet, dus belden we maar voor de zekerheid. Wij: Waar ben je? Miguel: Ja ik kan de ambassade niet echt vinden. Wij: De ambassade? Je zou toch naar ons hostel komen? Miguel: Nee toch, dit is makkelijker?... Okay, met nog een uur op de klok (de ambassade sluit om 1 uur) haasten wij ons dus naar een taxi om op tijd daar te zijn. De taxi deed er ontzettend lang over en natuurlijk hadden we alle stoplichten tegen. Voor de taxi moesten we de hoofdprijs betalen, dus we hoopten maar dat Miguel ons kon uitleggen hoe de metro werkt, die door heel de stad zou moeten gaan.
Gelukkig kwamen we op tijd bij de ambassade, waar Miguel keurig zat te wachten. Wij half naar binnen gerend en konden vijf seconden later alweer naar buiten :S. Je kunt het toeristenvisum alleen maar kopen met dollars en die hadden we natuurlijk net niet bij ons. Toch wel ironisch dat je een toeristenvisum voor een land dat totaal geen contact heeft met de VS wil dat je met hun geld betaald :S. Maar goed, wij dus maar onverrichter zaken verder...

Terwijl we richting het centrum lopen, proberen we uit te leggen dat we een bank nodig hebben die ons heel veel geld in één keer wil geven, omdat in Cuba onze bankpasjes niet werken. Het duurt even voordat Miguel het begrijpt, maar is dan de grootste hulp ever. Toch wel handig dat hij even de talking doet bij de banken en wisselkantoren en dat wij niet hoeven te stuntelen. Uiteindelijk blijkt dat geen bank ons zoveel geld wil geven, dus moeten wij geld pinnen met alle pasjes die we hebben en dat omwisselen naar euro´s die we dan in Cuba weer kunnen omwisselen voor CuC. Met hele dure tieten lopen we dus de rest van de dag rond, met Miguel als oplettende bodyguard naast ons.
Miguel legt ons inderdaad uit hoe het metrosysteem hier in Santiago werkt, dus daar maken we daarna gretig gebruik van.

We lopen en metroen de hele dag door de stad en bezoeken de Cathedral, de nationale bibliotheek, Palacio Govierno en we klimmen naar het fort op Cerro Santa Lucia waar we een prachtig uitzicht over de stad hebben. Het begint te regenen als we naar huis lopen, dus het plan om in de tuin van de Universiteit van Santiago wat te gaan drinken, laten we maar varen...

De Universiteit van Sebas ligt bijna naast ons hostel, dus nadat we klaar zijn met eten gaan we daar heen. Hij is inmiddels klaar met colleges en zit in een cafeetje. Wij sluiten aan en ineens heeft Sebas heel veel vrienden die wat aan hem willen vragen. Nice move guys, om aan ons voorgesteld te worden haha... We hebben een leuke avond en als de kroeg wat leger wordt, besluiten de mannen ons mee te nemen naar een andere kroeg en vanuit daar gaan we rond half twee maar richting hostel.

Het weekend voor vertrek hebben we niet zo heel veel gedaan. We hebben opnieuw geld gepind en gewisseld en een beetje in de stad rondgelopen. Ook zijn we naar de film geweest (Men in Black 3) en daar de lekkerste (zoete= popcorn ooit gegeten. De brokken suiker hingen er gewoon aan:D:D:D. Zoals ik ze ook maakte toen ik nog in Hollywoud werkte. Tegenwoordig in Hollandsche bioscopen is de zoete popcorn niet meer te haggen.

Miguel zou ons maandag ook nog rondleiden, maar hij liet zondagavond weten nog niet in Santiago te zijn, dus niet weet of hij het redt. Als we ons klaar maken om naar de embassade te gaan, blijkt dat hij inderdaad nog ver weg is. Ach, dan gaan we gewoon met z´n tweetjes! Nu hebben we wel dollars bij ons, maar dit keer vergaten we bijna onze paspoorten en die zijn ook wel handig voor een visum. We moeten ruim een uur wachten voordat een half blinde dame ons verder helpt. Ze moet onze namen op een papiertje printen, maar het foutloos overtypen is nog een heel gedoe. Als Madelief aangeeft dat haar naam verkeerd geschreven is (ze heeft de I en de J omgedraaid), beweerd zij tot drie keer toe dat de achternaam toch echt wel goed geschreven is:S. Gelukkig ziet ze dan toch haar fout en kunnen wij met twee toeristenvisa weer terug.

Met de visa op zak is er niet echt meer iets dat we moeten doen hier in Santiago, dus we besluiten dinsdag naar Valparaiso te gaan, op zo´n anderhalf uur verder. Deze stad staat op de UNESCO WereldErfgoed lijst vanwege de prachtig gekleurde huizen die tegen de berg zijn gebouwd. Als we aankomen doet het ons heel erg denken aan La Paz, Bolivia, alleen zijn hier de huizen veelkleurig en in La Paz alleen van rood baksteen. En we begrijpen waarom het op de UNESCO lijst staat, want het is prachtig om te zien. We lopen een beetje rond en genieten van het zonnetje in het park. Als we de schone was weer terug in onze tassen willen doen, blijkt dat we allebei van alles missen. We proberen te bedenken of we de spullen die we missen in de was hadden gedaan, maar bij mij mist er een zomer jurkje die ik in geen tijden aan heb gehad, maar wel pas nog in mn tas heb zien zitten. Dus komen we tot de conclusie dat er iemand heeft geshopt in onze tassen. "·$%&, dat je waardevolle spullen jat is niet netjes, maar kleren stelen is wel heel treurig en we zijn goed boos! Het geeft ons echter wel de mogelijkheid om heerlijk te gaan shoppen, dus dat doen we dan ook de volgende dag en kopen de missende spulletjes terug, met nog wat extra zomerdingetjes voor Cuba. Heerlijk om weer even te shoppen en we beseffen allebei dat we dat toch wel erg missen.

Op donderdag gaan we terug richting Santiago, We pakken onze tassen voor Cuba en hebben er helemaal zin in! Zon zee strand here we come:).

Vandaag doen we een beetje rustig aan. We zijn vannacht om drie uur hier aangekomen en zijn dus nog wel een beetje brak. We gaan straks richting busstation om de buskaartjes naar Buenos Aires te kopen en dan lekker naar de film. Welke film maakt ons nog niet eens zo uit, als ze maar weer die lekkere popcorn hebben.

Dikke zoen Lot