Mancora en Lima

Lieve allemaal,
Daar ben ik weer met een verhaaltje, nu vanuit Lima, Peru.

De tweede dag in guiyaquil besloten we naar The Waterfront te gaan. In de Lonelyplanet werd het omschreven als een mooie plek, soort van boulevard, met veel kleine winkeltjes en restaurantjes.
Het typische is dat taxichauffeurs hier in de grote steden vaak geen idee hebben waar je naar toe wilt. Ze kennen geen straatnamen en geen hotspots. Maar goed uiteindelijk zijn we bij een plek uitgekomen waar de taxichauffeur van zij dat het The Waterfront heete. Nou het was totaal uitgestorven. Geen bruizende boel en alle winkeltjes waren dicht en maar een paar restaurantjes hadden hun deuren geopend.
Wahahahah het is natuurlijk zondag, blonde dozen! We hebben even aan de waterkant gezeten en zijn toen maar weer terug naar het hotel gegaan.

Er was weinig meer te doen en we moesten uitchecken bij het hostel dus bedachten dan maar alvast naar de busterminal te gaan en daar op het fastfoodplein te gaan zitten.
We hadden 5uur om door te komen, maar we hadden puzzeltjes en onze boekjes bij.

In het hotel bedacht ik dat ik nog wat wilde herpakken. Dus de inhoud van mijn onderste vakje van mijn tas lag al snel midden in de lobby van het hotel op de grond.
Eerste paar slippers erin, tweede paar slippers er weer uit. Het paste allemaal niet en de slippers hadden al alle standen in de tas aangenomen die ze konden aannemen. Een vent die achter ons op een sofa zat in de lobby lag geheel in een scheur na het aanschouwen van dit gebeuren.
Uiteindelijk paste het wonderbaarlijk en zijn we opweg gegaan naar de busterminal.

Rond 17.00uur kwamen we daar aan en zouden nog tot 23.00uur moeten wachten. Dus door de loop van de avond bestelden we een heerlijk driegangendiner (op het fastfoodplein, goeie kwaliteit:P) en rond 21.00uur kwamen er ineens twee mannen naast ons zitten.
De één had een grote babbel en de andere zei helemaal niets.
Degene met de grote babbel praate zo raar langzaam en dat maakte ons aan het lachen.
Zo hard dat we bijna van onze stoel rolden van het lachen. Maar het schrikte hem totaal niet af en hij bleef rustig doorpraten over dat wij vrienden van hem waren en dat hij ons zo aardig vond.
Ineens stelde hij de vraag van wat voor muziek we hielden en serieus... hij begon liedjes te zingen.
Nou toen lag ik echt geheel onder tafel, de tranen stroomden over mn wangen van het lachen.
Na een tijdje waren we er geheel klaar mee en zijn weg gegaan. Het enigste probleem was dat het nog steeds een tijd wachten was, maar we hadden onze wachtspot moeten ontvluchten:P.

Na een tijdje rondgelopen te hebben zijn we toch maar naar de bushalte gegaan. Daar aangekomen stond een verstandelijk beperkte jongeman met een bezemsteel te zwaaien en ons te vertellen dat we een lijn moesten vormen om zo op de bus te wachten.
Waarom zouden we een rij vormen? Die bus komen we echt wel in hoor.
Dus wij bleven staan, maar hij begon steeds agressiever te ijsberen en te zwaaien met zn stok. Het was een bizar gezicht. Uiteindelijk kwam er een onnozele backpacker en dat werd zijn eerste slachtoffer. De jongen kreeg de backpacker zover om een rij te vormen, in zn eentje:P Hilarisch!

Wachtend op de bus raakten we aan de praat met een Duits meisje.
Al gauw waren we beide het gesprek totaal zat, want we kregen het ene verwijt na het andere naar ons hoofd.
¨Hebben jullie Colombia en Guatamala overgeslagen...? Jullie zijn echt gestoord.¨ ¨Gaan jullie de Incatrail doen? Nou daar zijn jullie echt niet fit genoeg voor!¨
En bedankt voor alles Trut:P!

De bus naar Mancora deed er ongeveer 8uur over en bracht ons over de grens. Dat is wel fijn, want als je na de grens weer opzoek moet naar een bus voel je je heel wat minder veilig!
In de bus maakten we kennis met Sebastian en Miguel. Twee Chileense jongens die een 3weekse vakantietour door Peru en Ecuador maakten. Ze gingen ook naar Mancora en daarna zouden ze als laatste stop nog Lima doen voordat ze terug naar chilli zouden vliegen. We zijn met ze opgetrokken tot in Lima.
Wat wel grappig is te vertellen over de beide gasten is dat:
Sebastian totaal geen engels kon, dus dat Miguel alles vertaalde voor hem en Mief vertaalde dan weer sebastians Spaans naar mij toe. Go Mief!!!
Ook verdween Sebastian regelmatig en moesten er verschillende zoekacties gestart worden voordat we konden gaan lunchen oid. Hij vond het blijkbaar prettig om af en toe op zichzelf te zijn.
(Ik herken hier een Joop in mams:P, die verdwijnd ook altijd zonder iets te zeggen:P)
Miguel kon daarentegen wel Engels. Hij was wat verlegen maar wel heel vriendelijk en aardig. We hebben leuke gesprekken met hem gehad.

In Mancora was ons al aangeraden om naar Hostel Loki te gaan. Deze hostelketen zit ook in Lima, Cuzco en La paz. En als je nu je 3e Loki hostel bezoek krijg je een t-shirt van Loki... Jeej!
Maar werkelijkwaar het is een prachtig hostel. Het lijkt haast wel een resort, want je hebt er een zwembad; verschillende loungezithoeken; eetzaal; bar; strand aan de achterdeur. Gewoonweg enkel chillen en relaxen. Meer was er ook echt niet te doen in Mancora en dat hebben we toen ook maar 2 daagjes gedaan.
De zee was best wild en de golven sloegen ons constant om. Dit vond mijn bikini niet zo leuk, want ik had telkens mn topje ergens om mn oren hangen:P
Dus verplaatsen we ons maar naar het zwembad, waar de golven gelukkig iets rustig waren:P.
We maakten kennis met twee vrienden van sebastian en Miguel, Mario en Persie. Deze gasten zitten al 2maanden in dit resort en zijn niet van plan om hier weg te gaan:P.
Overdag speelden we volleybal in het water, was er nog een voetbaltournooi waar wij bij moesten cheerleaden van de heren en speelden we veel kaartspelletjes.

´s avonds was er voor de heren een pooltournament waar Sebastian en Persie aan mee deden.
Samen met Miguel en Mario hebben wij een potje Mega Jenga gespeeld. Maar dan echt Mega, de blokken waren evengroot als bakstenen.
Op de blokken die we uit de Jengastapel trokken stonden opdrachten. En Mario vond het wel grappig om die uit te gaan voeren.
Ik en Mief hebben als resultaat wel 3rondjes om het zwembad moeten rennen en iedereen heeft een keer iemand in zn nek moeten bijten. Als slachtoffer kozen we allemaal de poolspelende Persie. Te grappig gezicht, hij sprong elke keer een meter de lucht in als hij weer werd gebeten:P.
Daarna weer met de hele groep een spelletje Golf en een spelletje Pimps and whores.
Toen rond 1am de bar sloot zijn we richting het strand gelopen.
Daar hebben we onder het genot van een salsamuziekje in het zand gezeten met de hele groep en geluisterd naar het prachtige geluid van de klotsende golven.

De volgende dag hebben we nog wat gezwomen en rond 17.30 hebben we de nachtbus naar Lima genomen samen met Sebastian en Miguel.
Persie en Mario zouden eerst ook mee gaan, maar toch verveelde het hostel nog te weinig na 2 maanden, dus hebben ze nog maar even bijgeboekt:P. Nog een maandje dan maar...:P Idioten!

De busrit was 18uur, maar gelukkig kantelden de stoelen zo ver, dat we bijna plat lagen.
Ik heb heerlijk 8uurtjes geslapen en voelde me redelijk fit bij aankomst in Lima.
Lima is zo´n megastad, ik hoorde van iemand dat de oppervlakte Nederland beslaat, maar of dat waar is weet ik niet;)
Het Loki hostel, waar we uiteraard heen gingen, was weer een prima hostel. Dus daar kunnen we wel een paar daagjes blijven.
Op de dag van aankomst in Lima hebben we vrij weinig gedaan.
We hebben een rondje gelopen in de buurt Miraflores waar het hostel is.
En ´s avonds hebben we de mannen uit eten genomen.
De mannen vonden het moeilijk te accepteren, want in Chilli betaald de man altijd alles. Maar goed omdat ze de dag erna naar huis zouden gaan hadden ze geen peruaans geld meer en ze moesten toch wat eten.

Het waren echt prima aardige gasten, maar toch was ik wel klaar met het contact. Het kost namelijk zoveel moeite om met iemand te communiceren die totaal een andere taal spreekt.
Mensen thuis, je gelooft het of niet, maar ik heb gewoon de afgelopen 4dagen bijna geen woord gezegd. Als je een taal niet spreekt, weet je ineens ook totaal geen onderwerp om over te praten. De woorden die ik ken in het Spaans zijn zo basaal dat de gesprekken doodvallen op den duur. En om nou Mief en Miguel constant te laten vertalen is ook vervelend.

Gisteren hebben we afscheid moeten nemen van Sebastian en Miguel. Ook moesten we onze vierpersoonskamer uit, want hij was gereserveerd voor andere gasten.
We werden gedumpt, maar ook letterlijk gedumpt, in een mannendorm. Ik kwam daar binnen met de vrouw van de receptie, die mij een rondleiding door de kamer wilden geven. Lagen daar toch 6 Israeliers half naakt te stinken in hun bed. En ook de badkamer was niet over naar huis te schrijven... Pfoe Mannen!

Rond 1pm zijn we Central Lima in gegaan.
Dat is het historical gebied van Lima met veel mooie oude gebouwen, kerken en kathedralen.
Het kaartje wat we hadden meegenomen vanuit het hostel was zo klein en de straatnamen waren minimaal benoemd. Eerste dachten we het wel te kunnen lopen, maar dat bleek vies tegen te vallen.
Halverwege hebben we een bus gepakt die ons iets verder bracht, maar nog altijd niet op de plaats van bestemming.
Aan de kant van de weg hebben we de route gevraagd aan een aandoenlijk oud mannetje.
Na de eerste vraag zette hij zn gehoorapparaat pas aan, dus moesten we het herhalen:P
We duwden het kaartje onder zijn neus, maar ook zijn ogen waren niet meer zoals 20jaar geleden. Hij verontschuldigde zich heftig en zei dat we het toch maar aan iemand anders moesten vragen. Wahahah te schattig!
Door een straatverkoper werden we totaal de verkeerde kant uitgestuurd, maar wees niet getreurd.

Midden op een groot kruispunt werden we aangesproken door Coco en Michael. Zij zouden ons wel even gidsen naar de San Fransisco Kathedral. Nou we zijn er de rest van de dag niet meer vanaf gekomen:P. Ook betaalden ze werkelijk alles voor ons. Drankje hier, entree voor de kathedraal daar, creme bruleetje op de boulevard... Alles! Op den duur voelde ik me zo bezwaard, maar ze accepteerden ons geld niet. Dat is pas budgetbackpacken;).

De San Fransisco Kathedral, om daar even op terug te komen, was prachtig. Je mocht er binnenin geen foto´s maken, maar dat lapten wij gewoon aan ons laars:$ Sorry mams:P.
Ik heb af en toe de lens van de camera uit mn broekzak laten steken. Het was echt mooi daarbinnen, dus kon het niet laten daar bewijs van te hebben. Het grappige was dat Michael elke keer op de uitkijk ging staan om te zien of de gids niet terug zou komen en mij zou betrappen met de camera.
In de toer door de kathedraal kwamen we door een groote bibliotheek met honderden jaren oude boeken, we zagen veel mooie schilderijen en groote zalen waar de priesters leefden.
Onder de kathedraal waren catacombes aangelegd waar inwoners van Lima en priesters begraven lagen. Nou ja, begraven lagen... Omdat het zoveel lichamen waren op den duur hebben ze als enkel de botten nog over waren die botten op een hoop in een soort put gedonderd. Wat een gezicht hey. Bizar en luguber. Om te voorkomen dat de stank van de lichamen te groot zou worden gebruikten ze limestone or something like that:P.

Rond 21.00uur hebben we gedag gezegd tegen Coco en Michael en zijn terug naar het hostel gegaan.
Daar hadden we echt even behoefte aan rust en geen mensen om ons heen, dus hebben we een donker trappenhuis gevonden waar we ons lampje op konden hangen. We hebben daar 2uur zitten schrijven in ons boekje en wat zitten kletsen. Heb je ook af en toe nodig:P.
Daarna weer de drukke bar van het hostel in waar een gezellig feestje was aan de gang was. We hebben ons aangesloten bij een tafel en toen rond 1.30 de bar sloot zijn we met een hele groep met de taxi naar dansclub Help gegaan.
Daar was een drum en base party aan de gang. De muziek was niet geweldig, een beetje eentonig, maar ik heb me prima vermaakt. Een beetje kletsen, een beetje dom dansen. Prima:P.
Rond 4.30am zijn we ons bedje ingedoken in de hoop dat de Israelische eenheid niet te hard zou snurken.

Het enigste dat we nog niet gezien hadden van Lima Central was ChinaTown. Dus dat hadden we vanochtend op ons programma staan.
Een beetje brak nog hebben we eerst een zoektocht gehouden naar onze handdoeken die we met onze stomme hoofden in de vorige kamer laten hangen.
Daarna hebben we de bus voor morgen richting Ica geregeld en zijn we oppad gegaan naar ChinaTown.
Nou wat een giller is dat zeg.
Het wordt niet eens duidelijk aangegeven dat je er bent, maar aan de drukte en honderden krioelenden mensen wordt duidelijk dat dit het dan is. Er was trouwens geen chinees te bekennen en we hebben op maar twee gevels een chinees woord gezien.
Er zijn heel veel winkeltjes, maar ze verkopen allemaal groote rommel, de één nog meer dan de ander.

Daar zitten we dan nu, te tikken als een malle om jullie weer een indruk te geven waar we zijn en wat we meemaken.
Nou ik geloof dat het wel weer genoeg is, dus ik hou het hier bij.

Ik hoor natuurlijk graag wat van jullie terug en tot de volgende keer.

Kusjes Lot




Wat me opvalt aan Peru is dat er weinig zwervers op straat te zien zijn. Ook zie je bijna geen straathonden en de straten zijn redelijk schoon. De bevolking word wel steeds kleiner, dus voor ons gevoel zijn Mief en ik reuzen. Mogen we dat ook nog eens meemaken:P!