Sandboarden en Nazca-lines

Hoihoi iedereen,
Hoe is het met jullie allemaal? Met mij gaat het echt super goed. Het is hier heerlijk weer en goed vertoeven.
We zitten nu op de bus te wachten in Nazca die ons naar Cusco gaat brengen.
Dus we weten ons een aardige weg te banen door Ecuador.

Ik was de vorige keer gebleven met mijn verhaal in Lima op de laatste dag van ons verblijf daar.
De binnenstad van Lima had ons weinig meer te bieden, dus na het internetcafe zijn we vrijsnel naar het hostel teruggegaan.
De afgelopen dagen hadden we veel rondgeslenterd dus we waren vrij moe.
Toch hadden we ´s avonds nog een afspraak met een vriendinnetje van Mief.
April studeerd voor een semester in Lima, Peru en Mief en April kennen elkaar vanuit Utrecht. Dus natuurlijk voor hen leuk om elkaar te treffen.
We hadden afgesproken in Sushi-bar Oceanika, dus daar gingen we met de taxi naar op pad.
Een lange rit en dan zie je maar weer dat Lima echt mega groot is.
April had ook een vriendinnetje meegenomen, dus met zn viertjes hebben we gedinert en het was gezellig!

Voor de veiligheid heb ik maar een risotto met garnalen besteld en nam ik af en toe een hapje sushi van Mief.
Ik heb namelijk nog nooit echt sushi gegeten en om dan ineens zo´n groot bord weg te moeten werken vond ik iets te spannend:P. De sushi vond ik btw lekker, dus in Nederland maar eens een bord voor mezelf bestellen!
April gaf ons de tip om niet naar Ica te gaan morgen, maar iets verder door te rijden naar huacachina. Thanx!

Nadat we terug kwamen in het hostel, waren we zo moe dat we vrij snel naar bed wilden.
We hebben ons een weg gebaant door de Israelische Nederzetting in onze kamer en zijn gaan slapen.
Het was zo warm en de Israelische eenheid vond het leuk om rond 5am dronken gesprekken te gaan voeren, dus van slapen is te weinig gekomen.

Rond 10uur zou de bus richting Ica vertrekken, dus we checkten uit en zijn nog net niet de dorm uitgevlucht:P.
Vanuit de bus zag ik het landschap langzaam veranderen. Dat was echt super tof om te zien.
We reden werkelijkwaar een grote zandbak in! Huacachina is een oase, dus het voelde best bijzonder om daar te zijn. Omgeven door zand.

Al vrij snel hadden we een hostel (Hostel Carolina) gevonden en kregen we een 3 persoons kamer toegewezen.
Jeej eindelijk weer wat ruimte voor onze spullen en onze kont zodat we hem konden keren:P.
We moesten veel regelen, dus gingen ook gelijk maar weer op pad.
Geld pinnen, bus voor de dag na morgen, hostel boeken in Cusco omdat het Samana Santa is, sandboarden regelen (we hadden gehoord dat dat vet was).
Tijdens het regelen kwamen we meer te weten over nog 2 toers. Eentje naar de Nazcalijnen en eentje naar Islas Ballestas (een poormans Galapagos).
Een man bood ons de nazcalijnen aan voor 90dollar en we hadden gehoord dat dat wel op kan lopen tot 150dollar, dus waren we verbaasd over de prijs.
Zoals een goede weegschaal en Schorpioen betaamd hebben we even flink getwijfeld. Want de Nazcalijnen zijn heel bijzonder en de galapagoseilanden hebben we ook al laten varen, dus misschien kunnen we dit wel doen?!
In het hostel kregen we te horen dat je gewoon naar de vliegmaatschappij toe moet gaan en dan kan je de vliegtickets terplekke kopen voor 65dollar. Tjee weer getwijfel, want welk risico neem je?
Bij deze man moesten we 10 dollar deposit betalen, dus besloten we om die 10 dollar te betalen en de dag van de Nazcalijnen te zien welke goedkoper was. Dan zou het bedrag dus tussen de 75 en de 90 zitten wat we moesten betalen.

Ook boekten we de toer naar Islas Ballestas voor de volgende morgen en het zandboarden voor de volgende avond.

Na al het geregel waren we uitgenodigd voor een barbeque in het hostel.
Het was het woord barbeque niet waard, want we zaten aan een lange tafel binnen en kregen gewoon een bord vlees met patat en sla. Maar toch was het echt super gezellig, want de hele tafel zat vol met mensen die vandaag aangekomen waren en iedereen kletste met elkaar.
We hebben kennis gemaakt met 4 meiden (jaja mensen thuis, dames deze keer:P) (Janne, Catherine, Katherine and Jeanette). Janne, Catherine en Jeanette zien we morgen nog. Katherina zien we de 12e pas want...
In Cusco gaan we ze meeten en zijn we uitgenodigd voor de verjaardag van Janne.

Rond 6uur de volgende dag stonden we alweer naast ons bed, want de toer naar Islas Ballestas zou vroeg vertrekken.
Er rijd een busje voor en wij moeten daarin stappen. Een tweede busje rijd voor en doe toch maar dat busje. Mensen wat is dit nu weer voor gezeik? Ergens in Ica stoppen we weer en worden we gevraagd weer in een ander busje te stappen. Zoals Mief al in haar stukje schrijft was het net een aflevering van wie is de mol. Maar wie was die mol dan? Louis waar iedereen van de organisatie mee belde of was het toch...
Uiteindelijk komen we aan in de haven van Ballestas en daar zien we alle busjes bij elkaar staan. Dus...
In een grote toeristenrij wachten we tot het onze beurt is om in een soort toerspeedboot te stappen.
De rit is kort en al gauw komen we aan bij een grote rots in zee. Daar is in het gesteente een grote kandelaar gehakt. Het verhaal eromheen is nog altijd onbekend en het kan er zomaar al honderden jaren zijn.
Daarna gaan we verder over het water naar andere rotspartijen waar we Pinguins, zeehonden en veel vogelsoorten zien. Het ziet zelfs pikzwart van de vogels en het gekrijs van de zeehonden is luid. Enkel de pinguins huppen rustig rond.
Wat zijn beesten toch prachtig om te aanschouwen in hun natuurlijke omgeving! Vermoedelijk is het allemaal niet te vergelijken met de Galapagos, maar toch geniet ik.
Ofcourse valt onze camera uit op het hoogtepunt, maar we hebben redelijk wat foto´s!

Terug in het hostel meeten we Catherine, Janne en Jeanette. Ze hebben besloten ook vanavond de sandboardtoer te doen dus dat is leuk! We chillen wat en rond 16.30 worden we in een sandbuggy geladen.
Gordel vast en Vamos! Nou die Gordel heb je nodig zeg. Je moet je met beide handen vasthouden aan de buggy en word van hot naar her gehupst. Ik heb alle hoeken van die buggy gezien voor mn gevoel. Het is net een rollercoaster, dat rijden door de woestijn.
We rijden een heel eind van de oase weg en de chauffeur neemt nog een extra haaks hoekje om ons het sandbuggien te laten ervaren.
We stappen uit boven op een sandhill en krijgen een stukje kaars en een board.
Uhm tja en nu...? gaat iemand ons nog uitleggen wat we moeten doen?
De chauffeur komt op ons af en helpt mij op mn bord. Hij laat zien hoe ik mn knieen moet buigen en geeft me zonder het aan te kondigen een zet. Met een grote gil (tja vrouwen altijd:P) vlieg ik van die berg af. Ik blijk er best goed in te zijn, want vallen doe ik niet. De meiden zeggen dat ik er best professioneel uitzie. Jeej!!! Ik heb de smaak te pakken dus pak nog een heuvel. De rest van de meiden gaan ook lekker en ik ben trots op Mief en mij dat we het geprobeerd hebben op onze benen en niet gelijk op onze buik zijn gaan liggen.

Voordat we de 3e heuvel bereiken mogen we weer een wild ritje in de Sandbuggy ervaren. Als we aankomen kijken we onze ogen uit, wat is deze ontzettend hoog. Geen van alle durven we het op onze benen.
We gaan er allemaal op onze buik vanaf en dit blijkt nog veel gaver te zijn.
Je gaat namelijk twee keer zo hard op je buik en het geeft een giga adrenalinekick.
De 2 heuvels daarna pakken we op onze buik en ik voel me zo vrij als een vogel.
Midden in de woestijn van Peru, op je buik van een megazandheuvel crossen:) Mief en ik besluiten dat dit voor ons beide een hoge plek gaat krijgen op ons meest gave ervaringen lijstje.

Bij terugkomst in het hostel moeten we eerst 2scrubdouchbeurten ondergaan om al het zand overal vandaan te verwijderen. We zijn net twee zandmonstertjes, misschien nog erger dan na de hike in Nicaragua.
Daarna zoeken we een restaurantje op en eten we een hapje met zn 5en.
Om de avond af te sluiten leren we de dames uiteraard het befaamde spel Pimp`s en Whores en duiken rond 22.00uur lekker ons bedje in.
Dat stappen in Mancora en Lima heeft ons echt een beetje de das omgedaan:P!

Ook vandaag zijn we weer vroeg opgestaan want de bus vanuit Ica naar Nazca vertrekt om 6.30.
Twee uur later komen we aan in Nazca, nadat ik genoten heb van de dikke horrorfilm in de bus. Mief heeft wijselijk haar ogen gesloten en is gaan dutten. Wat bizar dat ze een horrorfilm draaien in een general bus, waar ook gewoon kleine kinderen instappen. Maar goed... Soms zijn andere culturen en gewoontes gewoon een beetje bizar.
Aangekomen in Nazca worden we ontvangen door een man van de touroperator waar we de toer hebben geboekt. Wat goed geregeld allemaal! Een taxi rijd voor en brengt ons naar het vliegveld van Nazca.

Daar aangekomen worden we gewogen, moeten we vliegveldtax betalen en leveren we ons ticket in.
Op het ticket staat duidelijk dat we een deposit hebben betaald en dat de rest van het geld hier bij de ballie moet worden betaald.
De man achter de balie spreekt engels maar snapt niets van het ticket. Mensen wat een gedoe weer hey! Hij zegt tegen ons:¨Dus jullie hebben het hele bedrag al betaald toch?¨.
Nou als jullie nu echt zo dom zijn, dan zeggen wij op die vraag gewoon ¨Ja¨ in koor.
Dus mensen het is misschien heel slecht van ons, maar we hebben 20dollar betaald voor een 180dollar toer.

Na nog even gewacht te hebben en het kennismaken met onze medepassagiers (een belgisch meisje en een Amerikaans meisje) mochten we dan door de deur opweg naar de vrijheid:P.
We hebben eerst een aantal foto´s gemaakt van het vliegtuigje, van ons bij het vliegtuigje en van de piloten bij het vliegtuigje.
Na een korte instructie mochten we dan ook echt het vliegtuigje in.
We kregen een veel te grote koptelefoon op en enkel een gordel rond onze buik.
Ready for take off en daar gaan we. Schommel de schommel, kraak de kraak.
Dit is nog best wel spannend, maar eenmaal in de lucht is het voornamelijk alleen nog maar misselijkmakkend.
Om alle Nazcalijnen/figuren goed te kunnen zien slingerd het vliegtuigje ons van links naar rechts in de cabine.
Maar even serieus, het is echt zo wonderlijk, gaaf, bijzonder om die figuren zo helder in het zand te zien.
Soms is het even zoeken, maar dan schalt al de stem van de co-pilot in mijn veel te grote koptelefoon dat we de rechtervleugel naar beneden moeten volgen en dan het bepaalde figuur zien.
We komen langs de aap, de spin, de kolibrie, de hond, de astronaut, de papagaai en de kikker... De meeste herkennen we wel als zodanig, maar soms zijn het echt enkel een stel lijnen op de grond. Mief is vandaag de cameraman uhm vrouw, dus die klikt als een malle. Ook zij is misselijk, maar ze heeft een best staaltje werk geleverd. Want de foto´s zijn gaaf!

Op den duur was ik zo misselijk dat ik mn ogen maar dichtgedaan heb. Als die vent dan weer in mn oor schalde deed ik een half oog open, zocht het figuur en deed hem dan gauw weer dicht.
Kotsmisselijk draaien we allevier het vliegtuigje uit en gaan even zitten uithijgen.
Wat een gave ervaring weer! Maar wat een rit from hell:P.

Gauw gaan we terug naar Nazca het stadje en als we uit de buurt zijn van het touroperatoroffice doen we een vreugdendansje. Wouw wat een toffe ervaring en tjee we hebben even veel geld uitgespaard:$!!

Nu zitten we dus te wachten op het vertrek van de nachtbus, die ons naar Cusco brengt. In Cusco gaan we Nikki weer zien, dat vinden we allebei echt super leuk. Het is alweer 4 of 5 weken geleden en iedereen heeft in de tussentijd vanalles meegemaakt. Dus het wordt een paar dagen van bijkletsen en meidepraat:)

Dit is nu al ons tweede internetcafe, want de eerste sloot en wat veel werk is het om al de foto´s op internet te zetten en een verhaal(tje) te typen.
Maar het is gelukt en ik vind het zo leuk om jullie allemaal te laten weten wat we meemaken.
Sorry dat het elke keer zulke lappen tekst zijn:$ Ik doe echt mn best, maar er gebeurd hier zoveel!

Tot de volgende keer en een dikke zoen.
Ook van Mief!