Otavalo en Mitad del Mundo

Lieve Allemaal,

Het is weer een paar dagen geleden en in de tussentijd is er natuurlijk weer vanalles voorgevallen.

We zijn terug naar Quito gekomen voor een paar dagen en gaan morgen door naar Baños om Quito ¨voorgoed¨ te verlaten.

Maar nu eerst de dagen na het paardrijden.
Die avond waren we uitgeput van het paardrijden dus hebben we de dag optijd afgesloten.
Op vrijdagochtend zijn we met een taxi met al onze spullen naar Terminal North gegaan om daar een bus naar Otavalo te gaan.
Voor een busrit van 2uur betaal je hier 2,20dollar. Dat is toch werkelijkwaar geen geld!

Kijkend naar een afschuwelijke film kwamen we steeds dichter bij Otavalo. Tijdens de busrit stappen er vaak mensen op die dingen verkopen. Zo hebben wij een zakje druiven gekocht. Jammer genoeg waren ze niet heel smakelijk, maar ja we hebben weer even gezond gedaan.

Hier in Ecuador is het vergeleken met Panama erg koud. Dus het is tijd voor dikke truien en lange broeken.
Aangekomen in Otavalo hadden we gelukkig ons hostal snel gevonden en hebben we onze backpack maar even anders ingepakt. Warme spullen bovenop, zomerspullen onderop;(.

Na een vette hap als lunch hebben we gechilld in het hostel. Otavalo is een mooi stadje met veel cultuur en local people. Wel is het heel rustig en er waren weinig mensen in het hostal.

Op zaterdag zijn we de markt opgelopen. Deze markt staat in heel Zuid-Amerika bekend als één van de grootste en helemaal op zaterdag.
Overal waar je kijkt, in elk straatje en steegje, zie je kraampjes. Van souveniers, sjaals, tassen, tot zakken met kruiden en groenten en fruit.
Na één kraam hadden we al door wat voor gekkehuis het zou worden. Al wierp je maar één blik op een product de verkopers hadden al een prijs en lieten je niet los tot je iets kocht.
Alsof het de doldwaze dagen van de bijenkorf waren stormden we over die markt om precies te vinden wat we nodig hadden en niet meer. Want anders ga je daar echt weg met 3 tassen vol spullen.
Op de markt zagen we vollop vrouwen in klederdracht. Die is hier heel wat mooier en spectaculairder dan in Nederland. Het probleem is enkel dat ze niet willen dat we foto´s van ze nemen, dus dat moest weer stiekem:$

We hebben toch vrij veel gekocht wat we niet nog 4 maanden mee gaan slepen, dus moeten nog een ¨goedkope¨ manier vinden om het naar Nederland te versturen.
We hadden verwacht dat het goedkoop zou zijn om bijvoorbeeld kaarten te versturen in dit soort landen, maar het is enkel maar duurder geworden:s.

Na de markt zijn we te voet opweggegaan naar Laguna San Pablo. De weg ernaar toe was echt ontzettend mooi en leuk. Het waren kleine landweggetjes en constant hadden we het gevoel dat we fout liepen omdat er nergens straatnamen of wegwijsborden hingen.
Maar dat maakte het juist wel avontuurlijk. Doordat we deze weg waren ingeslagen kregen we de mogelijkheid een kijkje te nemen in het lokale leven van de mensen hier.
Veel mensen waren bezig met de was, je weet wel, op de hand:P
Langs de kant van de stoffige wegen liepen de koeien en kippen los en veel kinderen waren aan het buitenspelen met ballen.
Een aantal keer kwamen we langs huizen die enkel waren geschilderd van de voorkant. Was de verf op ofzo?:P

Aangekomen bij het meer was het best een teleurstelling. Het water was grauw en de oevers waren vies.
De bergen daarentegen om het meer heen waren weer indrukwekkend. Dus dat maakte het een beetje goed.
Toen we daar op de steiger stonden, en uitkeken over het meer werden we aangesproken door drie gasten.
Of we een foto van ze wilden maken. Het was nog even lastig om uit te vinden hoe hun telefoon werkte, maar ze hebben een foto:P.
Daarna vonden we het wel weer welletjes geweest en wilden naar de bus lopen. Terug lopen was weer iets te veel van het goede.
We waren nog maar net de weg over toen er een auto naast ons kwam rijden.
De drie gasten van de steiger boden ons een lift aan terug naar het dorp.
Prima! Helaas was hun engels zo slecht, dat we met ons spaans enkel hele basale dingen hebben kunnen bespreken.
Ze zagen ook in dat meer contact niet mogelijk was, dus we werden niet uitgenodig om savonds te meeten:P.

Op zondagochtend stond in de planning om naar het dorpje Peguche te lopen. Ook hier was de wandeling heel wat mooier dan het dorpje zelf.
Het bestond uit niet meer dan een plein met een kerkje en één winkeltje. Nothing more to tell.
Vlakbij het dorpje was Cascada de Peguche. Een prachtige waterval midden in een bos van eucalyptusbomen.
Na een wandeling door het bos en een enge tocht over een bijna uit elkaar vallende touwbrug hebben we de bus terug naar Otavalo gepakt.
Als je zulksoort bussen vanaf het station pakt gaan ze niet weg totdat de bus vol is. Zou je in Nederland eens moeten proberen. Ik geloof dat iedereen gillend gek wordt:P.

Na Peguche hebben we onze spullen opgehaald uit het hostel en zijn we richting de busterminal gelopen. We wilden weer terug naar Quito om de volgende dag naar Mitad del Mundo te gaan.
Teruggekomen in Quito wilden we een taxi nemen naar het hostel Centro del Mundo.
We hebben zo hard onderhandeld met de taxichauffeur dat hij er saggerijnig van was geworden. Dit bleek uit de manier waarop hij reed. Mensen ik heb me nog nooit zo onveilig gevoeld. Met 120 scheurde hij over kleine wegen en slalommend tussen het verkeer door. Maar we hebben het overleefd.
Aangekomen in het hostel was er weer een feestje aan de gang. We hebben gedag gezegd tegen een aantal mensen die we nog kenden van ons vorige verblijf en zijn toch vrij snel naar bed gegaan. Door het rare benauwde weer en de hoogte hier zijn we zo snel moe.

Op maandagochtend (vanochtend) regende het pijpenstelen, dus we hadden enige twijfels of we wel zouden gaan.
Jessica, Sandra en Mattias zouden zoiezo gaan, dus ze hebben ons overgehaald om ons warm aan te kleden en onze regenjas mee te nemen en opweg te gaan.
We hebben 2 bussen genomen en uiteindelijk kwamen we aan in Mitad del Mundo (het midden van de wereld). Alleen al daar zijn voelt gaaf, want zoiets maak je niet vaak mee.
Eerst zijn we gestart bij HET monument dat volgens Franse kolonisten staat op 0-0-0. Zij vonden dat dit het midden van de wereld was in 1736. Ondanks dat de Indiginous people al 1000 jaar geleden hadden ontdekt dat het 300meter verderop is.
Dit is pas in 2000 bevestigd door militairen met GPS. Dus na het monument zijn we naar het museum gegaan dat gebouwd is op de plek van de echte evenaar.
Ik vond het zo indrukwekkend, meer woorden heb ik er gewoon niet voor.
Onze gids liet ons de aloude test zien waarmee je kan bepalen op welk halfrond je bent.
Precies op de evenaar liet ze een bak water in een emmer stromen en het water liep recht naar beneden het putje in. Er was geen enkele draaiing.
3 meter van de lijn die de evenaar aanduiden, op het zuidelijk halfrond, deed ze dit nog een keer en het water liep met de klok mee het putje in. Natuurlijk deed ze het zelfde 3 meter van de lijn, op het noordelijk halfrond, en het water liep tegen de klok in het putje in.
Zoals u mij liet testen in Zuid Afrika, opa Frans!:).
Na nog een paar testjes, uitleg over de verschillende stammen die in de jungle van Ecuador leven en 2 stempels in ons paspoort als bewijs dat we op de evenaar zijn geweest zijn we weer opweg terug naar Quito gegaan.

Vanavond is het weer Free Rum with coke night in ons hostel dus we kunnen partien. Ik weet alleen niet hoe lang we onze ogen nog open kunnen houden, want werkelijkwaar dit depressieve weer maakt dat we enkel willen slapen:P.

Tijdens dat we dit typen regent het weer dat het giet, dus daarom worden onze verhalen enkel maar langer.

Morgen gaan we dus opweg naar Baños, waar ze heerlijke hotsprings hebben. Benieuwd hoe dat is in de regen:P.
Tot de volgende keer, ergens in het zuiden van Ecuador.

Kusjes Lot