Quito

Beste Allemaal,
Het is me niet gelukt om in Panamacity nog wat te schrijven, dus bij deze een vrij lang verhaal vanuit Quito, Equador. Maak je borst maar nat, hopelijk kunnen jullie het aan:P.

De avond waar ik in het vorige verhaal was gebleven is geen filmavond geworden. We zijn met een taxi naar The Waterfront gereden. Het was een soort boulevard, waar veel te veel luxe schepen aangemeerd waren. Dat bleek weldegelijk uit de restaurantjes en barretjes daar. Na ff zoeken hebben we ons neergezet in een goedkoper restaurantje vol met veel te rijke duitsers.

Vrijdag 09-03-2012
Vandaag zijn we eerst met de lokale bus naar Albrook mall gegaan om even flink the shoppen. Voelt toch weer goed om vrouw te zijn. Giel had het wel goed voor elkaar met vier meiden op pad en hij moest elke keer weer lachen als er naar ons gefloten werd.
We kwamen langs de bioscoop waar de zaal zou zijn met de M&M covers over de stoelen. Giel had totaal geen zin in een film, dus wij besloten er een meidenbioscoopavondje van te maken.
Dus met kaartjes voor de film ¨este es guerra¨ van 21.40 zijn we op pad gegaan naar het Panamakanaal.
Want dat was onze tweede activiteit van deze dag. Shakend in een lokale bus reden we richting het kanaal en we werden weer volop geholpen door lokals, waar we uit moesten stappen.

Het museum over de aanleg van het Panamakanaal zat bij het entreekaartje inbegrepen, dus daar zijn we eerst doorheen geslenterd.
Een stuk wijzer en meer voorbereid op hetgeen we zouden gaan zien zijn we na een half uurtje het museum weer uitgekomen opweg naar het kanaal.
Wij hebben twee megaschepen door het Panamakanaal zien gaan en wat was dat even indrukwekkend zeg.
Echt bizar, twee keer knipperen en het schip ligt alweer lager ten opzichte van de zijkant.
Tijdens het schouwspel hoorden we op de achtergrond Spaanse informatie over het kanaal. Teveel feitjes die ik hier niet op ga schrijven, maar wel kei interessant waren.
Na de twee boten die we hebben zien gaan door het kanaal zijn we nog naar een korte engelse film geweest over de aanleg van het kanaal en de werking ervan.

De tijd begon te dringen, want we wilden optijd in het hostal zijn om nog wat te eten en naar de bios te kunnen.
De bus terug was geen optie, dus dan maar een taxi. De enigste taxi die voorbij kwam had enkel de achterbank vrij.
Nou ik zeg je, alles past. Wij met zn vijven op die achterbank. Overal zag je armen, benen en hoofden!

Om foto´s te kunnen van de zaal met de M&M covers moesten we een uur van te voren in de bioscoop zijn. Maar we hebben een stel prachtige foto´s! Hilarisch! De film was leuk en met zn 4en hebben we zitten genieten van het mannelijk schoon op het doek.

Toen we terug kwamen in het hostal was Giel aan het partyen beneden in de bar, dus wij hebben ook nog een drankje meegedaan.

Zaterdag 10-03-2012
Vanochtend ging optijd de wekker, want Nikki en Giel gaan ons verlaten en wij zwaaien ze natuurlijk uit!
Bah weer een afscheid!
Dus met een kleine leegte naast ons zijn Dahnja, Mief en ik de wijk waar ons hostel in staat gaan verkennen.
We hebben gelunchd bij het Coca Cola restaurant en daarna hebben we bij een lokaal kraampje wat groente gekocht voor een roerei met brood voor savonds.
Halverwege de walk kreeg ik gigantische buikkrampen dus ik ben terug gehold naar het hostel. Dahnja en Mief hebben nog wat foto´s genomen van de wijk.
Savonds hebben we vrij weinig gedaan.

Zondag 11-03-2012
Ook vandaag weer vroeg de wekker. Al rond 5.15 stond Mief aan mn voet te wiebelen. Ik schrok wakker en stond even heel raar te kijken. Bleek dat de telefoon van Mief een uur later aangaf. We hebben ons gauw weer in bed laten vallen en hebben nog een uurtje geslapen.
Rond 7.30 moesten we aan de waterkant staan om kaartjes voor de ferry naar Isla Taboga te kopen.
We moesten een uur van te voren aanwezig zijn dus vertrokken rond 9.00uur;P
Wachtende in de rij hebben we kennis gemaakt met 3 australische gasten.
Simon, Luke and Kane.
De rest van de dag zijn we met zn opgetrokken.

De Ferry rit duurde een uur en toen het eiland in zicht kwam zagen we al dat de verhalen over het eiland waar waren.
Er cirkelden honderden pelikanen boven het water en het stonk er naar vis.
Op het strand aan de waterkant lagen heel veel dode vissen.
Toen we het water in gingen werden we ook omringd door vissen die niet meer de kracht hadden om snel te zwemmen. Een beetje vreemd en niet zo lekker!
Toch was het een gezellig dagje op het strand.

Aan het eind van de dag, terug op het vaste land, werden we uitgenodigd om nog even te chillen in het hotel waar Simon, Luke and Kane verbleven. Het zijn totaal geen rijke gasten, maar ze konden geen hostel vinden en werden gesponserd door hun ouders.
Met een taxi zijn we naar het centrum van Panamacity gereden. Met mond open reden we richting het vijf sterren hotel waar we zouden worden afgezet. Wouw dit hadden we niet vermoed. Hier betaal je 200dollar per dag en wij zouden hier zomaar bij het zwembad mogen neerploffen?
Nou we werden vollop aangekeken en er werd een aantal maal naar ons kamernummer gevraagd. Wij gedroegen ons als domme ganzen en het personeel gaf de moed op en stopte met vragen.
Geweldig om dit ook weer meegemaakt te hebben.
We spraken met deze 3 gasten af om savonds wat te drinken in ons hostel. Na het hotelavontuur hebben we ze enkel nooit meer gezien.
Geen idee wat daar fout ging;P.
Savonds hebben we spelletjes gedaan met mensen uit het hostel en zijn optijd gaan slapen.

Maandag 12-03-2012
Eindelijk hebben we vandaag wat uitgeslapen. Het zou een dagje winkelen worden in Albrook mall, dus we hadden geen haast.
Door de verpestende was en de hike in Nicaragua mis ik nu alweer 2 van mn shirtjes, dus het was tijd voor wat nieuws.
Het winkelen was gezellig, maar weinig boeiends over te vertellen.

Dinsdag 13-03-2012
De dag van onze vlucht naar Equador. Optijd stonden we op en begonnen de dag weer met de standaard gratis pannenkoeken. Afscheid hebben we genomen van Dahnja, maar goed ze is Nederlands dus grotere kans om elkaar weer te treffen!
Rond 10uur checkten we uit en zijn met een taxi naar Albrook mall gegaan.
Albrook mall is de terminal waarvanuit alle bussen vertrekken.
We hebben de bus vanaf daar naar het vliegveld gepakt.

Aangekomen op het vliegveld kregen we van een meid die dezelfde vlucht nam als wij te horen dat we de meest crapy vliegmaatschappij hadden uitgekozen.
Nou bij het opstijgen was dat ook wel duidelijk. Alles kraakte en bewoog en ik had het gevoel elk moment neer te storten;P
We vlogen via Venezuela, Karakas naar Ecuador, Quito. Nog ¨even¨ was het onduidelijk of we onze koffers in Venezuela van de band moesten halen en weer in moesten checken of dat de vliegmaatschappij de overstap van onze koffers zou regelen. Het bleef vrij onduidelijk tot we onze koffers in onze hand hadden in Ecuador;P;P.

Een taxi bracht ons van het vliegveld naar New Town, een grote bruisende wijk in Quito. En zette ons af bij hostel Centro del Mundo.

Toen we aankwamen en onze spullen hadden neergezet werden we uitgenodigd door 3 Amerikanen om nog een kaartspelletje mee te spelen.
Ons plan was om heerlijk bij te slapen, maar dat is er niet van gekomen, want het was ontzettend gezellig.
Samen met George, Charlie en Eli hebben we tot ergernis van de nachtwacht tot 4uur snachts opgezeten en gegamed.

Woensdag 14-03-2012
Na een klein beetje uitgeslapen te hebben zijn we met onze nieuwe Amerikaanse vrienden richting Old Town vertrokken. De naam zegt het al, dit is het oude en meer monumentale gedeelte van Quito.
Daar hebben we een grote kathedraal bezocht, deze had wat weg van de Notre dame in Parijs.
We waren helaas onze camera vergeten, dus de foto´s die we hebben staan op de phone van Mief. En die kunnen we er pas in NL af halen;P
Eli had gehoord dat er ergens in Old Town een grote indoor Market zou zijn met kleding. Nou ik geloof dat we alle uithoeken van Old Town gezien hebben, maar geen Market;P Ach ja hebben we onze wandeling ook weer gehad.
Wel hebben we goed kennis kunnen maken met Quito en ik vind het echt een prachtige stad. Er zijn veel bergen en de huisjes zijn tegen deze bergen opgebouwd.
Quito ligt vrij hoog, dus de warmte hebben we achter ons moeten laten in Panama;/.
Terug naar het hostel wilden we de bus pakken ipv een taxi, om de kosten wat te drukken.
George, Charlie en ik weten in de bus te komen, maar de deuren sluiten zo snel dat Mief en Eli op het perron achterblijven.
We besluiten de eerstvolgende halte uit te stappen en bij Mief en Eli weer in te stappen.
Toen dezelfde grap maar dan met George en mij. We haalden het niet, dus bleven op het perron achter. Na een paar keer op en af hoppen zijn we toch bij elkaar in de bus terecht gekomen;P

De avond is ook vandaag weer begonnen met kaarspelletjes.
Uiteindelijk zaten we met 9 mensen aan tafel het spelletje ¨Pimps and whores¨ te doen.
Leuk om weer allemaal verschillende mensen te leren kennen met allemaal een andere nationaliteit.
De tafel was zeer divers met een: Deen, Australier, Duitser, Engelsman, Amerikanen en twee blonde Nederlandse.
Rond 19.00uur bood het hostel een emmer gratis Rum met cola aan. Tjee na twee glaasjes vond ik het wel weer genoeg;P. Maar de sfeer zat er goed in.
Toen de emmer voor de tweede keer leeg was, zijn we richting het uitgaansgebied van Quito gegaan. Mief en ik waren de enigste twee vrouwen tussen 6 of 7 mannen. Genoeg bescherming dus tijdens het over straat gaan;P.
Eerst hebben we zitten kletsen met zn alle in een ierse pub. Daarna was het toch wel tijd om ons te wagen in een dansgelegenheid.
Het was een normale disco, geen salsa gebeuren, dus we zijn lekker uit onze plaat gegaan.
Rond 2uur was onze energie op, ook aangezien het al de tweede late avond was, dus zijn we terug naar het hostel gelopen.

Donderdag 15-03-2012
Vanochtend zijn de Amerikanen, de Engelsman en de Deen vertrokken. Dus de groep slonk alweer snel.
Bij het ontbijt heeft Mief twee nieuwe kennissen opgedaan. En toen ik eindelijk ontwaakte zijn we met Ivo (Zwitser) en Sander (Nederlander) met een kabelbaan naar een top van de vulkaan gegaan. Op 4100meter hadden we een overview over de gehele stad. Echt prachtig.
Boven op deze top bleken we paarden te kunnen huren voor een uurtje om een andere top op te klimmen.
Ik had nog nooit paardgereden, en heel veel behoefte voelde ik ook nu niet, want het zou niet echt een vlakke rit worden.
Toch ben ik maar op dat paard geklomen en heb er weer een nieuwe ervaring bij. Blij dat ik het gedaan heb alhoewel ik het soms zielig vind hoe ze met die paarden omgaan. Magoed.
De paarden leken zo in een stramien geduwd te zijn en konden niets anders dan rustig stapvoets achter elkaar in dezelfde volgorde die berg op lopen.
Dat zorgde voor enige frustaties bij Ivo en Sander want zij wilden graag in galop, maar wij hebben ons kostelijk vermaakt om hun reacties.

Ik merk doordat ik een week niet geschreven heb dat ik veel details aan het vergeten ben. Dus voor aanvulling moet je de blog van Mief maar even lezen;P.

Tot gauw dikke zoen lot