San Blas
Door: lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
08 Maart 2012 | Panama, Panama-stad
Hoi iedereen,
Weer even een verhaaltje van mij, anders moet ik over teveel dingen vertellen:P.
Ik was gebleven bij het stapavondje.
Nou dat was echt geniaal! Alle clubs op Bocas del Toro zitten aan het water en hebben een eigen steiger.
Dus tussen het dansen en swingen door kan je verkoeling zoeken, door met je voeten in het water op de steiger te zitten.
Sommige mensen waren zelfs aan het zwemmen, maar dat vond ik toch wat heftig:P.
Helaas gaan de clubs hier allemaal rond 2uur dicht, dus is de stapavond niet zo lang.
Rond 3uur lagen we weer op bed, maar met een tevreden gevoel want het was gezellig.
Iedereen de volgende dag met brakke hoofden de boot weer in, op pad naar een paradijsje waar we konden chillen.
De bootrit was al een avontuur en ging door een prachtig natuurgebied.
Na even zoeken hadden we een mooi stukje strand gevonden en settlede we ons. Over deze dag is weinig meer te zeggen dan dat het heerlijk was en dat we een prachtig uitzicht hadden.
We hadden 7 mannen bij ons en halverwege de dag hebben ze met zn 7en nog geposeerd voor een paar grappige foto´s, ze staan op facebook;P
Gelijk toen we terug kwamen hebben we met Nikki en Giel pasta gemaakt voor het avondeten.
We hadden zoveel gemaakt dat bij wijze van spreke het hele hostel mee kon eten.
Nou haal dat bij wijze van spreke maar weg, want iedereen die langs de pannen kwam vulde vrolijk zijn bord. Zelfs zonder het te vragen, magoed ik vond het vooral heel grappig om te zien.
´S avonds zijn we nog een keer wezen stappen maar dan in een andere club.
De dag erna was alweer onze laatste dag op Bocas en hebben we afscheid moeten nemen van bijna de hele groep. Zo ontzettend jammer... want het voelt alsof je zo hecht bent geworden al na die 2 toffe dagen.
Vandaag hebben we fietsen gehuurd en hebben we het eiland rondgefietst. Nikki, David, Maxiem, Thomas en ik. Giel en Madelief waren even te brak om te fietsen;P Het waren van die kleine kinderfietsjes in het paars met roze bloemen en zelfs mijn knieen zaten tegen mn oren;P. Hilarisch!
Na het fietsen zijn Madelief, Nikki, Giel en ik richting Panama city vertrokken. De busrit van 10uur hebben we weer overleefd, ondanks dat deze bus veel krapper was dan de vorige.
In het hostel Lunas Castle aangekomen, hadden ze nog geen plekken voor ons. Het was 5uur en ze hadden totaal nog geen overzicht over mensen die zouden vertrekken vandaag. Wat opzich logisch was.
Ze zeiden; ¨Ga maar beneden in de theaterzaal liggen en rond 12uur weten we meer.
Nou wij naar beneden. Geweldig!!! Nikke het omschreef het als een scene uit Oliver Twist die we daar aantroffen.
Overal stonden banken, over de hele hoogte van de muur waren planken gespijkerd met matrassen erop en overal lagen mensen op en onder elkaar te slapen.
Daar zijn we maar bij gaan liggen;P.
Later kregen we gelukkig een normaal Dormbed tot onze beschikking;P.
Dinsdag 6maart zijn we met een jeep opweg gegaan naar de San Blas eilanden. Op de rit hebben we Dahnja ontmoet en met zn 5en zijn we verder opgetrokken.
Ook in de Jeep zaten 4 Brazilianen en tijdens de 4uur durende rit hebben we hun wat Nederlandse zinnen geleerd. Waarom komen er toch altijd sexuele dingen naar voren als je iemand iets wilt leren in een andere taal;P
Na de jeeprit zijn we een bootje ingestapt.
Nadat we een paar meter uitgevaren waren kregen we plastic zeilen. Eerst zaten we nog een beetje verdwaasd en verbaasd te kijken, maar algauw werd duidelijk wat het nut was.
Mijn hemel we kwamen drijfnat aan!;P Want we kwamen handen te kort om alle kanten van het zeil vast te houden om jezelf te beschermen voor alle golven.
Ik zat aan de buitenkant en tussen Nikki en mij zat Dimitri. Een Braziliaan, die ook naar ons eiland zou gaan.
Die Braziliaan kreeg het voor elkaar om het zeil zo te vouwen dat Nikki van ons afgezonderd was. Hij probeerde me overal te zoenen en op den duur ben ik maar achterstevoren in dat bootje gaan zitten, menselieve wat een opdringerig typ;P.
Het eiland waar we aankwamen was nog niet eens 200meter breed. Super schattig dus. Er was werkelijk helemaal niets, er stonden een paar hutjes waar de gasten in konden slapen.
De toilet bestond uit een pot met een regenton ernaast waaruit je water moest pakken om door te trekken. Het was een open hokkie, dus als het begon te regenen werd je nat tijdens het ¨schijten¨;).
Het eiland werd gerunt door locals in klederdracht. Van hen kregen we 3 maaltijden per dag aan een soort picknicktafel onder een golfplaten dak bij een klein gebouwtje. Het lag er net aan wat ze die dag gevangen hadden, dat kregen we te eten;P
Voor elke maaltijd werden we geroepen doordat de kok op een schelp blies, dat geluid hoorde je over het hele eiland en als hongerige wolven kwamen dan overal mensen vandaan.
Jammerlijk was dat we 2 dagen bewolkt en regenachtig weer hebben gehad, want verder was het onbeschrijfelijk paradijselijk en het voelde als onontdekt gebied.
Ik moet zeggen dat je dagen vooral gevuld zijn met helemaal niets doen. En savonds vooral het spel Bonanza;P Dat we werkelijk aan iedereen die het maar interessant vond uitgelegd hebben. En optijd naar bed, omdat het te donker is om nog iets te zien en het enigste licht dat aanwezig is rond 10uur uitgaat;P.
De tweede dag van San Blas zijn we naar een ander eilandje gevaren waar een kleine beschaving was gevestigd.
Daar hebben we een rondleiding gekregen door het dorp en binnen het leven daar.
Al gauw hadden we contact met tientallen kleine kinderen die niet genoeg van ons kregen en allemaal spelletjes met ons wilden doen.
Ik heb genoten!
Nu zijn we weer terug in Lunas castle, het hostel en gaan we Panama city maar eens ontdekken.
We hadden gehoord van een grappige bioscoop met M&M stoelen, dus dat gaan we vanavond eens uitchecken!
Tot gauw, vermoedelijk nog net in Panama city, want daarna vliegen we door naar Equador, Zuid Amerika. Volgend werelddeel. Wouw!!
kusje Lot
Weer even een verhaaltje van mij, anders moet ik over teveel dingen vertellen:P.
Ik was gebleven bij het stapavondje.
Nou dat was echt geniaal! Alle clubs op Bocas del Toro zitten aan het water en hebben een eigen steiger.
Dus tussen het dansen en swingen door kan je verkoeling zoeken, door met je voeten in het water op de steiger te zitten.
Sommige mensen waren zelfs aan het zwemmen, maar dat vond ik toch wat heftig:P.
Helaas gaan de clubs hier allemaal rond 2uur dicht, dus is de stapavond niet zo lang.
Rond 3uur lagen we weer op bed, maar met een tevreden gevoel want het was gezellig.
Iedereen de volgende dag met brakke hoofden de boot weer in, op pad naar een paradijsje waar we konden chillen.
De bootrit was al een avontuur en ging door een prachtig natuurgebied.
Na even zoeken hadden we een mooi stukje strand gevonden en settlede we ons. Over deze dag is weinig meer te zeggen dan dat het heerlijk was en dat we een prachtig uitzicht hadden.
We hadden 7 mannen bij ons en halverwege de dag hebben ze met zn 7en nog geposeerd voor een paar grappige foto´s, ze staan op facebook;P
Gelijk toen we terug kwamen hebben we met Nikki en Giel pasta gemaakt voor het avondeten.
We hadden zoveel gemaakt dat bij wijze van spreke het hele hostel mee kon eten.
Nou haal dat bij wijze van spreke maar weg, want iedereen die langs de pannen kwam vulde vrolijk zijn bord. Zelfs zonder het te vragen, magoed ik vond het vooral heel grappig om te zien.
´S avonds zijn we nog een keer wezen stappen maar dan in een andere club.
De dag erna was alweer onze laatste dag op Bocas en hebben we afscheid moeten nemen van bijna de hele groep. Zo ontzettend jammer... want het voelt alsof je zo hecht bent geworden al na die 2 toffe dagen.
Vandaag hebben we fietsen gehuurd en hebben we het eiland rondgefietst. Nikki, David, Maxiem, Thomas en ik. Giel en Madelief waren even te brak om te fietsen;P Het waren van die kleine kinderfietsjes in het paars met roze bloemen en zelfs mijn knieen zaten tegen mn oren;P. Hilarisch!
Na het fietsen zijn Madelief, Nikki, Giel en ik richting Panama city vertrokken. De busrit van 10uur hebben we weer overleefd, ondanks dat deze bus veel krapper was dan de vorige.
In het hostel Lunas Castle aangekomen, hadden ze nog geen plekken voor ons. Het was 5uur en ze hadden totaal nog geen overzicht over mensen die zouden vertrekken vandaag. Wat opzich logisch was.
Ze zeiden; ¨Ga maar beneden in de theaterzaal liggen en rond 12uur weten we meer.
Nou wij naar beneden. Geweldig!!! Nikke het omschreef het als een scene uit Oliver Twist die we daar aantroffen.
Overal stonden banken, over de hele hoogte van de muur waren planken gespijkerd met matrassen erop en overal lagen mensen op en onder elkaar te slapen.
Daar zijn we maar bij gaan liggen;P.
Later kregen we gelukkig een normaal Dormbed tot onze beschikking;P.
Dinsdag 6maart zijn we met een jeep opweg gegaan naar de San Blas eilanden. Op de rit hebben we Dahnja ontmoet en met zn 5en zijn we verder opgetrokken.
Ook in de Jeep zaten 4 Brazilianen en tijdens de 4uur durende rit hebben we hun wat Nederlandse zinnen geleerd. Waarom komen er toch altijd sexuele dingen naar voren als je iemand iets wilt leren in een andere taal;P
Na de jeeprit zijn we een bootje ingestapt.
Nadat we een paar meter uitgevaren waren kregen we plastic zeilen. Eerst zaten we nog een beetje verdwaasd en verbaasd te kijken, maar algauw werd duidelijk wat het nut was.
Mijn hemel we kwamen drijfnat aan!;P Want we kwamen handen te kort om alle kanten van het zeil vast te houden om jezelf te beschermen voor alle golven.
Ik zat aan de buitenkant en tussen Nikki en mij zat Dimitri. Een Braziliaan, die ook naar ons eiland zou gaan.
Die Braziliaan kreeg het voor elkaar om het zeil zo te vouwen dat Nikki van ons afgezonderd was. Hij probeerde me overal te zoenen en op den duur ben ik maar achterstevoren in dat bootje gaan zitten, menselieve wat een opdringerig typ;P.
Het eiland waar we aankwamen was nog niet eens 200meter breed. Super schattig dus. Er was werkelijk helemaal niets, er stonden een paar hutjes waar de gasten in konden slapen.
De toilet bestond uit een pot met een regenton ernaast waaruit je water moest pakken om door te trekken. Het was een open hokkie, dus als het begon te regenen werd je nat tijdens het ¨schijten¨;).
Het eiland werd gerunt door locals in klederdracht. Van hen kregen we 3 maaltijden per dag aan een soort picknicktafel onder een golfplaten dak bij een klein gebouwtje. Het lag er net aan wat ze die dag gevangen hadden, dat kregen we te eten;P
Voor elke maaltijd werden we geroepen doordat de kok op een schelp blies, dat geluid hoorde je over het hele eiland en als hongerige wolven kwamen dan overal mensen vandaan.
Jammerlijk was dat we 2 dagen bewolkt en regenachtig weer hebben gehad, want verder was het onbeschrijfelijk paradijselijk en het voelde als onontdekt gebied.
Ik moet zeggen dat je dagen vooral gevuld zijn met helemaal niets doen. En savonds vooral het spel Bonanza;P Dat we werkelijk aan iedereen die het maar interessant vond uitgelegd hebben. En optijd naar bed, omdat het te donker is om nog iets te zien en het enigste licht dat aanwezig is rond 10uur uitgaat;P.
De tweede dag van San Blas zijn we naar een ander eilandje gevaren waar een kleine beschaving was gevestigd.
Daar hebben we een rondleiding gekregen door het dorp en binnen het leven daar.
Al gauw hadden we contact met tientallen kleine kinderen die niet genoeg van ons kregen en allemaal spelletjes met ons wilden doen.
Ik heb genoten!
Nu zijn we weer terug in Lunas castle, het hostel en gaan we Panama city maar eens ontdekken.
We hadden gehoord van een grappige bioscoop met M&M stoelen, dus dat gaan we vanavond eens uitchecken!
Tot gauw, vermoedelijk nog net in Panama city, want daarna vliegen we door naar Equador, Zuid Amerika. Volgend werelddeel. Wouw!!
kusje Lot
-
09 Maart 2012 - 07:18
Mam:
Fijn: weer een verslag!
Zo grappig: als ik lees heb ik steeds m'n eigen beelden daarbij die eigenlijk nergens op slaan. Maar ja, het is ook zo moeilijk om je een beeld te vormen van iets waar je nog nooit bent geweest. Zo zit ik bij "een boottocht door een prachtig natuurgebied" in de Biesbosch, en bij de kok die "op een schelp blies" zie ik ineens Pluk van de Petteflet met de lispeltuut voor me! :) xx -
11 Maart 2012 - 19:54
Pa:
Ha meiden, ik geniet telkens weer van de stukjes die je schrijft. Wat een avontuur. Ik ben gewoon jaloers. Ik reageer wel niet op elk stuk maar lees ze wel allemaal. Wat je nu meemaakt daat kan je een levenlang op terugkijken en straks aan je kinderen over vertellen.
Hier is het saai in vergelijk met jullie ervaringen.
Kus Pa -
12 Maart 2012 - 09:47
Sip En Steph :
Hoi,
Leuke verhalen!
Wij gaan 23 juni naar Panama en willen ook naar de San Blas. Waar hebben jullie overnacht en hoe is jullie ervaring? Hebben jullie nog meer tips?
Ik hoor het graag!! -
12 Maart 2012 - 16:29
Lotte:
Voor Sip en Steph:
Hebben julie ook een emailadres? Dat praat wat makkelijker dan via Waarbenjij.nu! Ik reis met Dahnja en Madelief, dus ik denk dat maar 1 van ons hoeft te reageren?:P
Voor de rest: Ontzettend bedankt voor jullie reacties. Geniet er echt van om bericht te krijgen van het thuisfront! -
12 Maart 2012 - 16:31
Lotte:
Bert Jan wat is jouw emailadres?:D! -
12 Maart 2012 - 18:45
Hansje:
hoi lotje alles goed met jou?
ik mis je heel erg!
bij ons is het nu wel al wat mooier weer aan het worden,jee ik heb echt zin in de zomer.
maar jou kleren dwarrelen nu door de was en nu zie ik een heel erg leuk colbertje hangen mag ik die een keer lenen??
miljoenen kusjes je zusje
veel plezier nog en doe ook de groeten aan mief! doei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
