Ziek, zwak en misselijk ;P

Beste Allemaal,
Alweer 6 dagen geen verhaaltje, wat zullen jullie je vervelen;P
Vandaag zijn wij alweer 21 dagen op reis, en het verveeld me nog zeker niet!
Tussen Mief en mij gaat het top, nog geen ruzie en vooral veel lol, gelach en dezelfde dingen zeggen op dezelfde momenten.

Maar goed ik ben de vorige keer blijven steken op 16 februari, dus daar zal ik, nu gelukkig vanaf een computer, bij verder gaan.

Via de Noorse vrouw die het hostal runt hebben we een paar tips gekregen om een tour te maken naar twee Maya ruines en een meer.
Haar aanwijzingen hebben we netjes op een briefje en met de lonelyplanet in de hand gaan we opweg.
Eerste stop hadden we bedacht is een wisselkantoor, aangezien we nog 2000mexican pesos hebben en dat toch zonde vinden om te laten verstoffen.
We pakken wat lokale busjes en de locals helpen ons goed met waar we uit moeten stappen. Puertobusstation.
Nou serieus waar we terecht komen. Het was echt het meest verrotte gedeelte van de stad. Geen wisselkantoor in de wijde omtrek te bekennen en het voelde er niet geheel prettig.
Blijken we aan de achterkant van dat wisselkantoor uitgestapt te zijn en dat we erachter allemaal rondjes aan het lopen waren. Soms best wel blond wij;P
Een kleine bewaker met een veel te groot geweer versperd de deur van het wisselkantoor. We leggen in ons prachtige Spaans-engels uit wat we willen en gelukkig mogen we naar binnen. Wel met het gevoel dat dat geweer nog altijd op ons gericht is. Maar ik geloof dat dit soort bewakers-politiemannen vooral indruk willen maken, want iedereen loopt hier met een dikke gun over hun borst hangend.

We wisselen ons geld, krijgen voor ons gevoel veel te weinig Dollars en gaan op pad naar het kantoor van de tica-bus.

Deze twee dingen hebben ons vrij veel tijd gekost dus we besluiten alleen maar de ruines te bezoeken en het meer niet.

Tussen alle praktijken door geeft Mief aan steeds meer last van buikkrampen te krijgen. Ik stel voor terug te gaan, maar het gaat nog wel dus we gaan door.

Buiten bij het tica-kantoor vragen we de weg naar busstation Occidente. We worden door 3 mensen verschillende kanten opgestuurd, maar gelukkig loopt er een vriendelijke man met ons mee. We stappen op de bus en rijden met tevreden gezichten zo het busstation voorbij. Dus wij weer een takke eind teruggelopen naar Occidente. Daar pakten we een gammele-hete bus richting de eerste ruine.

Mief zegt halverwege; Ik doe mn ogen even dicht want mn buik speelt op, dus wil jij opletten, want na de brug moeten we eruit.
Whahahahah ja hoor Lot let wel op de weg;P Met kloppend hart en schichtige blik blijf ik naar buiten kijken brugbrugbrug. Hopelijk heb ik hem niet gemist, want ik weet niet of hij herkenbaar is.
Gelukkig was hij zeer herkenbaar, dus we stappen uit en lopen het park in waar de ruines zijn. (joya de ceren)
Na 5minuten rennen we ongeveer het park ook weer uit, wat een saaie bende;$. Het waren een paar stenen in de aarde, waar je niet echt iets in kon herkennen. Ze waren nog bezig met het uitgraven.

Dus wij opweg naar ruine nummer 2. Als het in dit sneltempo gaat, halen we het meer misschien ook nog wel;P.
Dit keer moesten we staand in de achterbak van een busje. We werden flink aangestaard en toen we volmondig nederlandse liedjes begonnen te zingen vielen hun ogen bijna uit hun kassen. Zo interessant;P

Ruine 2 (San Andres) was veel veel mooier. Mief had te veel last van haar buik, dus ik ging alleen de heuvel op.
Het uitzicht was prachtig en vanaf de heuvel keek ik uit op 2 gebouwen. Later werd ons verteld dat dit de meest zuidelijke Mayaruine is ter wereld. Dus vrij bijzonder!
Boven op de heuvel raak ik aan de praat met een taxichauffeur-tourguide. Hij bied me vanalles aan, maar ik lach lief en zeg niets toe.
Blijkbaar heb ik wel indruk gemaakt want als we aan de kant van de weg staan te wachten voor de bus terug de stad in komt hij langsgescheurd en mogen we gratis mee de stad weer in. Hij is midden in een tour, dus we moeten nog even mee naar de laatste stop. Een veld vol met magmahopen van de 100 jaar geleden eruptie van een vulkaan. Toch weer mooi meegenomen!
Ook regelen we bij deze taxichauffeur gelijk een ritje naar de tic-bus op zaterdagmorgen om 3.30.
We hadden trouwens besloten het meer echt te skippen, want Mief voelt zich beroerd en het word al later.

savonds eten we wat lokaals en gaan optijd naar bed. Voor het slapen gaan horen we nog dat Craig opweg gaat naar zijn date. Morgen maar horen hoe dat afgelopen is!

Deze dag is Mief zo beroerd dat we ons plan om naar de vulkaan te gaan maar laten varen. Ik vind dat erg jammer, want had me daar op verheugd... Maar gezondheid van Mief is vele malen belangrijk dus acceptee.
We hebben toch eten en drinken nodig, dus ik ben genoodzaakt in mijn eentje naar de supermarkt te lopen. Gelukkig is het stralend weer en zijn er veel mensen op straat. Dus ergens vind ik het nog wel een avontuur. Tijdens de wandeling naar de supermarkt wordt ik veel aangestaard (door mannen en vrouwen zelfs), ik ben een zogehete attractie. Op de terugweg raak ik nog aan de praat met een muziekkant uit Costa Rica. Toch blijkt maar weer dat mijn begrip in het spaans steeds beter wordt. Jeej!

savonds ga ik een hapje eten met Craig, Mief heeft geen honger en hangt slapjes op de binnenplaats. Arme meid! Zou willen dat ik wat voor je kan doen.
Tijdens het eten verteld Craig over zijn date. De avond was erg gezellig. Toen hij haar voor een potje goede sex mee naar huis nam bleek ze een escort girl te zijn en dus geld te willen voor dat potje sex. Dat heeft hij toch wel geweigerd, en dus geen sex.
Stond hij even voor aap;P Het is vooral grappig, omdat hij naar central America kwam voor de chicas en constant wil scoren.

De volgende dag staan we dus hondsvroeg op om de taxi te pakken naar de tica-bus. Blijkt de voordeur van het hostal opslot en zitten we als aapjes in een kooitje. De nachtdienst is nergens te bekennen. Gelukkig komt de taxichauffeur opdagen op de afgesproken tijd en drukt voor ons op de voordeurbel om de nachtdienst wakker te maken.
De rit via Honduras naar Nicaragua is weer erg lang. Mief voelt zich iets beter, maar al in het begin van de rit moest ik overgeven. Wat zal dit nu weer betekenen? Later leggen we verband met de start van de anti-malariatabletten.
Rond 19.30 komen we aan in Managua de hoofdstad van Nicaragua. Daar pakken we gelijk een taxi naar Granada met 2 andere busreizigers. In Managua is waarschijnlijk weinig te beleven en Granada is echt een vakantieplek.
We vinden een heel goedkoop dormbed in hostal The bearded Monkey. Het blijkt echt een hippy alternatieve plek. Maar goed prima voor een paar nachtjes.

De dag na onze aankomst wordt ik ziek, maar dan ook echt ziek wakker. Overgeven, diarree, buikkrampen en halverwege de dag blijk ik 38,9 graden koorts te hebben. Bijwerkingen van de anti-malariatabletten.
Voor mij is het dus vooral een dag met op bed liggen en me beroerd voelen. Mief heeft ook nog altijd geen normale stoelgang en komt haar tijd door, door het hangen in een hangmat.

Dag twee van ons verblijf in The bearded Monkey voel ik me al stukken beter, dus onze missie is om naar de supermarkt te lopen.
Deze blijkt veel minder luxe dan op de vorige plekken, maar dat bevalt me eigenlijk wel. We kopen een gerookte kip en spullen voor een salade en een heerlijke rijpe ananas.
We dachten... we moeten toch echt weer normaal gaan eten, want anders komt Mief terug in formaat Lotte en besta ik gewoon niet meer;P
De kip blijkt toch voor 3 dagen te zijn, met de kleine hapjes die wij eten.

Ook deze dag doen we weinig, want beter zijn we nog niet en mijn verkoudheid is ook nog altijd niet over.

Bearded Monkey dag drie, dat is dus vandaag.
Een goede stoelgang is nog ver te zoeken bij beide, maar andere verschijnselen zijn weg.
Dus we besluiten om vandaag toch maar het stadje Granada te gaan onderzoeken. Mief haalt ergens een kaart van Granada vandaan. Geen idee waar ze die gefixt heeft, maar prima. Ons doel is om in ieder geval naar het meer te lopen wat hier 20minuutjes vandaan is.
Flink ingesmeerd met zonnebrandcreme gaan we op pad.
Het meer ziet er grauw uit, maar het waait er lekker, er staan veel bankjes aan de kade en je voelt je er toch lekker vrij.
Er worden ons veel tours aangeboden, maar die slaan we nog even af.
Als we Centro Turistico inlopen blijkt er een nog onontdekt gebied te zijn, waar je haast geen mensen (toeristen) vind.
Daar kregen we het aanbod om een goedkoop boottochtje te maken van een uur over het meer. Langs een deel van de kleine eilandjes die door het meer heen gevormd zijn door de uitbarsting van de vulkaan.
We hadden een privebootje met een schipper en een tourguide. Beiden rond de 20 of nog daaronder zelfs.
Ze voelden zich heel wat, met twee meiden het meer op.
Zij hadden ook de tijd van hun leven en naar mijn idee hebben ze ons zelfs nog iets meer laten zien, dan als ze met een groepje bejaarden in die boot hadden gezeten.
Ze plukten rijpe mangos uit een boom die zijn takken boven het water had hangen. We aten de mangos met smaak op. Ook plukte hij een groene plant. Bleek er binnenin een prachtige bloem te zitten, die enkel snachts uit zijn schulp kruipt.
Op elk eilandje was plaats voor 1 huis. Hier hebben veel rijke mensen gebruik van gemaakt en hun vakantieadresje neergeplant.
Ook was er een eilandje met een begraafplaats erop, vast ook een vermogen om daar dood te liggen zijn. Het laatste eilandje wat we aandeden was Monkey Island.
Hier leefden 4 apen. Drie mannetjes en een vrouwtje. Onze tourguide lokte er eentje met een door ons gefinancierd snoepje. Wat slecht bezig van ons, hebben we ook weer een aapje een retourtje naar de tandarts bezorgd;P! Maar de aap kwam en at hem met smaak op. Ook ik heb het geprobeerd, en met zn kleine apenhandje pakte hij het snoepje van mn handpalm. Prachtig!

Op een lokaal marktje hebben we wat spullen voor een salade gekocht. Daarnaast hebben we natuurlijk onze voorraad kip voor een weeshuis, dus eten genoeg!

Gisteren hebben we trouwens een vlucht van Panama naar Ecuador geboekt. Dus op 13 maart verlaten we Central America en gaan we van South America genieten!

Ik geloof dat ik jullie vierkante ogen bezorg met dit lange verhaal. Maar hopelijk is het het waard.
Ik zal nu stoppen.
Tot de volgende keer.
Groetjes Lot
Ps. bedankt voor alle lieve, leuke berichtjes. Hoor ook graag hoe jullie het maken!