Chetumal

Whahahahhahahahahha, ik begin even met lachen.
Hallo iedereen trouwens.
De reden waarom ik zo lach is dat ik net mn facebook open doe en daar een liefdesverklaring zie staan.
Wat zijn die Latino´s toch charmeurs. Je hebt een toffe tijd met ze, je hebt gezellige gespreken en maakt eens een toer met ze en gelijk zijn ze niet meer weg te slaan.
Maar ja nog steeds is het hier super gaaf. We maken ontzettend veel mee en och we lachen wat af met zn tweeen.
De vorige keer ben ik blijven hangen bij dat we naar het strand zouden gaan.
Nou we gingen met zon richting het strand, tijdens het lopen werd het bewolkt en eer dat we gesettled waren op het strand begon het te regenen.
Wat een planning weer;).
Eerst even gescholen onder een parasol en toen het droog was weer verder gelopen.
Daniel (Gast uit Cuba die we in het hostel hebben ontmoet (degene van de liefdesverklaringen;))) was meegegaan naar het strand en was aant mopperen dat we vanochtend wilden computeren en het gevolg dus dat we nu in de regenen stonden.
Wat nog wel grappig is om te vertellen! De eerste keer dat we Daniel zagen stoten we elkaar aan. ¨Tjee hij lijkt op Dr Avery uit Greys Anatomy¨. Dit hebben we hem ook verteld en zo hebben we hem de rest van de tijd genoemd;)
Hij ging wat bier halen, maar toen we dat half op hadden werd het weer heel donker.
We hebben toen gescholen in een speeltuinhuisje, met opgetrokken knieen onszelf onder een minipicknicktafeltje gewurmpd.
Daniel vond mijn lach lijken op het geluid van een Dolfijn. De dagen daarna werd ik dus bij elke lachbui Dolfijn genoemd, en dat waren er nogal veel;)
Die dag hebben we pastasalade voor een aantal mensen gemaakt. Ze hadden weinig goede hoop, maar uiteindelijk hebben ze heerlijk zitten eten. Wat de boer niet kent vreetie niet he;)
De dag erna (dag hebben we kleine busjes gepakt naar Chetumal. Daniel ging mee en was onze gids again:).
Chetumal is waar Daniel woont en hij ons zijn plaats laten zien.
´s avonds lekker over de boulevard gelopen en veel gekletst.
De dag erna moest Daniel werken tot 14.00uur, dus hebben we zelf onze weg gezocht naar het meer ¨Bacalar¨.
Wat was het daar mooi zeg! We konden het helaas niet op de foto krijgen zoals wij het zagen. Maar ja dat heb je altijd. Na 14.00uur is Daniel ons op komen zoeken en hebben we nog een middagje met hem gechilld.
Ik was helaas geheel verbrand, want ik had me niet optijd ingesmeerd. Dus toen was ik geen dolfijn meer maar een ¨lobster dolfin¨.
Rond 22uur heeft Daniel ons op de bus gezet en hebben we afscheid van hem moeten nemen. Het viel hem duidelijk zwaar. We hebben zeker een gezellige tijd met hem gehad, maar goed wij gaan nog zoveel dingen meemaken het komende half jaar, dat voor ons het afscheid minder moeilijk was.
De bus bracht ons naar Palenque van waar ik dit nu ook typ. De reis duurde 8uur. Het lijkt wel alsof het traditie wordt van woensdag op donderdag ´s nachts ergens aan te komen.
We hebben in Palenque een hostel gezocht en zijn heerlijk gaan slapen.
Morgen gaan we naar San Christobal. Maar daar horen jullie de volgende keer meer over.
Mijn tijd op internet is om en ik heb al een keer verlenging gekocht omdat ik niet wist hoe het allemaal werkte;) dus ik ga nu stoppen.
Dikke zoen uit Mexico.