Sao Paulo en naar huis

Lieve allemaal,

Hier zitten we dan, in het hostel in Rio, onze laatste uurtjes weg te kijken op de klok. Vanavond om zeven uur vertrekt ons vliegtuig richting Parijs, waar we na een uurtje in een ander vliegtuig naar Amsterdam stappen. We kijken er erg naar uit om naar huis te gaan, na zes maanden reizen zijn we er klaar voor...

De laatste dagen hebben we in Sao Paulo doorgebracht, waar we konden verblijven in het appartement van Fred, een van de Duitse jongens die we in Ilha Grande hebben ontmoet. Zij gaan daar studeren en geen van zijn huisgenoten was nog gearriveerd, dus wij hadden heerlijk een eigen kamer voor ons tweetjes, helemaal ideaal!
We hebben heerlijk gekookt en genoten van de stad. Zo hebben we rondgelopen in de Italiaanse wijk, de Japanse wijk (waar we ook natuurlijk sushi hebben gegeten), we zijn naar een fleemarket geweest en we hebben aan een pubcrawl meegedaan. Een goede afsluiting van onze reis dus.

Gisteren hadden we graag nog even aan het strand gelegen, maar het weer liet het een beetje afweten. In plaats daarvan hebben we uitgebreid de tijd genomen om onze tassen in te pakken, veel kleding hebben we weggegeven aan het goede doel en uiteindelijk pasten al onze souveniertjes erin, gelukkig hahah...

Wij kijken terug op een geweldige reis die zes maanden geleden begon in Mexico. We hebben in de tussentijd zoveel moois gezien, geweldige mensen ontmoet, spannends beleefd dat het bijna niet te bevatten is. We hebben genoeg adresjes om terug te komen en er staan ook nog heel veel landen op onze wishlist. Ook staat de eerste reunie al gepland en komen er in oktober zes meiden uit verschillende landen in Europa naar ons toe (hopelijk in ons nieuwe huisje), zodat wij ze Utrecht kunnen laten zien. Daar kijken wij ook al erg naar uit.

Zes maanden, 185 dagen, waarin we meer dan 500 uur in de bus/trein/boot hebben gezeten, 11 landen hebben bezocht, 88 kaarten naar huis hebben gestuurd, meer dan 20 nieuwe stempels in ons paspoort kregen, 16 nachten 'geslapen' hebben in de bus, 8 dagboekjes hebben volgeschreven en waarin er genoeg is kwijtgeraakt en gejat (waaronder ruim 350 euro). Genoeg ervaringen rijker dus :D!

Wist je bijvoorbeeld dat

- we na zes maanden reizen niet eens meer weten hoe het is om wcpapier door de wc te spoelen?
- we klaar zijn met 'hey', 'psst', 'beautiful lady', de knipoogjes en wat al niet meer van alle Latijns Amerikaanse mannen (voornamelijk oudere mannen overigens, gatverdamme!)
- we gek worden van het 'Plaza de Armas', wat in elke stad wel te vinden is?
- we in het begin nog heel trouw de Lonely Planet lazen en wisten naar welk hostel we wilden, maar later gewoon de bus instapten en wel zagen waar we terecht kwamen?
- je beter geen Palladiumschoenen kunt kopen? (dat zijn blarenmonsters die na tien minuten sightseeing al irriteren en pijn doen)
- Nederlanders echt overal zijn, en wij dan ineens uit Engeland komen?
- we wel Nederlands genoeg zijn om de wekker te zetten om het gratis ontbijt niet te missen :P?
- wij het spel Pimps en Whores onder backpackers hebben verspreid?
- wij een kleine Cuba Libre (rum en cola) verslaving hebben opgebouwd?
- wij niet kunnen ophouden met souveniershopping en meer dan twee grote weekendtassen vol mee naar huis slepen?
- de airco in de bussen in Centraal Amerika zo koud is dat je winterkleren nodig hebt om niet te bevriezen (terwijl het buiten juist bloedheet is!)?
- je de komende maanden niet aan hoeft te komen met een broodje jam als ontbijt of kippetje friet als diner (dat hebben we de afgelopen maanden meer dan genoeg gegeten)?
- je beter niet naar de kapper in Bolivia kunt gaan? (de kapper begreep niet zo goed wat we bedoelden met iets korter, waardoor wij met mannenkapsels uit de metamorfose kwamen)
- alles wat verloren is, natuurlijk gewoon gejat is :P?
- wij de viruswaarschuwing op de harde schijf iets te lang hebben genegeerd, waardoor hij het nu helemaal niet meer doet? (en wij alle gebruikte computers dus flink geinfecteerd hebben, oeps haha)
- we eigenlijk direct al klaar waren met het woord corazon (hart) in alle liedjes? Het eerste Spaanse liedje zonder dit woord moeten wij nog horen!

- we dood zijn gegaan (meerdere malen zelfs!) op de hike naar de vulkaan Telica (Nicaragua) en op de 2000 traptreden naar Machu Picchu (Peru)?
- Mief de routeplanner is en Lot het portemonneetje?
- wij vrij vrouwelijk zijn? Na zes maanden reizen verlangen we heel erg naar onze hakjes, sierraden en kledingkast!
- we elkaar de afgelopen maanden niet echt in de haren zijn gevlogen en goed op een lijn liggen qua route en wat we willen zien?
- Lot heel vaak Miefs bord heeft leeggegeten?
- wij echte doorzetters zijn? Mief loopt de vierdaagse IncaJungleTrail met een lichte longontsteking en Lot hangt voor de DeathRoadTour de hele nacht boven de wc, maar besluit met een lege maag en zo slap als een vaatdoek toch te gaan fietsen, maar beiden halen we levend de eindstreep!
- we klaar zijn met LocaLota en LocitaMargarita en alle andere bijnamen die we de afgelopen maanden hebben gekregen?
- Mief zo onderhand een persoonlijkheidsstoornis heeft van alle verschillende namen (Daisy, Mief, Madelief en Margarita)? En dat het ook nog best wel lastig is te onthouden met welke naam we ons hebben voorgesteld?
- Mief in het Duits betekent dat het niet zo lekker ruikt en dat Lotte in het Spaans klinkt als het woord voor perceel (grond waar op gebouwd kan worden)? Beiden zorgden voor genoeg hilariteit

Verder willen we natuurlijk ook iedereen bedanken voor de reacties op onze blogs, de lieve wallposts/emails/sms'jes/whatsappjes en alle andere manieren waarop aan ons gedacht is de afgelopen maanden. Super leuk om te ervaren dat iedereen zo geinteresseerd is in onze avonturen. Super bedankt daarvoor!

Wij hebben na deze reis super zin om naar huis te gaan, maar weten allebei dat de reiskriebels niet lang weg zullen blijven. Er is nog genoeg te zien en te ontdekken, dus wie weet hoe lang een volgende reis op zich laat wachten. Wij zullen jullie tegen die tijd natuurlijk weer op de hoogte houden via deze site.

Veel liefs,
Lot en Mief